Ondanks een blunder afgelopen vrijdagavond waarvan het glazuur spontaan van zijn tanden sprong, ondanks dat hij zijn vechtjas hardnekkig thuis aan de kapstok laat hangen, ondanks twee kogelronde nullen in evenzoveel ronden in de playoffs-vierkamp om het kampioenschap van SC Haren, tevens het feit ten spijt dat er nog slechts één ronde te spelen is en er al een speler is met twee punten, en ook al één met anderhalf, blijft Andreas Tasma zéér optimistisch:

“De titel ‘clubkampioen van Haren’ is van mij, deze komt mij toe en die prolongeer ik”, spreekt hij desgevraagd apodictisch.

Daar moest de komkommerschaaknieuwsverslaggever, op bezoek voor een sfeerrapportage en diepte-analyse, het mee doen, want ondertussen had Tasma zijn jas alweer aangetrokken. Het oog van de reporter viel nog op het aanrecht, waarop zich behalve enkele Madame Jeanettes, enige groene en rode Spaanse pepers, een zakje mosterdzaad, een flesje tabasco en de nodige potten Sambal Oelek ook een opvallende hoeveelheid Naga viper pepers bevonden.

“Ja, er komen wat clubgenoten eten donderdag…..maar nu moet ik gaan”, lichtte Tasma deze indrukwekkende voorraad kruiden in het voorbijgaan toe, terwijl hij de motor startte.

En met zijn scootmobiel verdween hij in de zwoele lentenacht, op weg naar niemand weet waar.

Tasma – Zuiderweg, Playoffs SC Haren, 9 juni 2017: 18. Lf3?? Lxd4
en razendsnel opgegeven, zonder op het idee van de vechtkans 19. Pxd5!? te kunnen komen

Stand clubkampioenschap van Schaakclub Haren na 2 van de 3 ronden:

1. E. Zuiderweg 2
2. C. Mostertman 1.5
3. F. Hindriks 0.5
4. A. Tasma 0

Wat is Andreas met deze pepers van plan?
Koks die hiermee koken doen doorgaans gasmaskers voor en trekken veiligheidspakken aan.

Het was gewoon een ludiek idee, en bijvangst had moeten zijn dat hij zijn archief wat op orde zou krijgen (want dat is na zoveel jaren een rommeltje), maar het begint intussen enorm in de papieren te lopen. Op 17 juni aanstaande is het grote Schaakfestijn van SchaakJan en met het tonen van een partij tegen Jan van Os is een aantrekkelijke korting te verwerven op het inschrijfgeld van 32 euro per team. Tot maximaal 24 euro kan die korting oplopen, als er vier verschillende verliespartijen tegen Jan van Os kunnen worden getoond.

Van Os: “Die zijn wat zeldzamer natuurlijk. Het schaakJan schaakfestijn is aantrekkelijk gedoteerd en dat trekt sterke teams aan. Maar de spelers in die teams, al ze al ooit tegen mij gespeeld hebben, hebben dan meestal niet van mij verloren. Dat leidt tot een spel van vraag en aanbod dat ik niet voorzien had. Misschien had ik erbij moeten zetten dat desbetreffende partij door de speler die zich opgeeft zèlf tegen mij gespeeld moet zijn, maar daar heb ik simpelweg niet aan gedacht.”

Naarmate de datum van 17 juni dichterbij komt, wisselen er meer notatiebiljetten van eigenaar. In Groningen werden zelfs al de eerste straathandelaren gesignaleerd in de buurt van Hooghoudt Proeflokaal, voorheen Café Atlantis.

Een enorme financiële strop? Van Os: “Ach nee. Ik ben zelf ook wel benieuwd hoeveel winstpartijen er van mij te vinden zijn. Die komen allemaal in een grote database. Ik ga ze in alle rust één voor één naspelen als mijn feest straks achter de rug is. Dat beschouw ik dan als een verjaardagscadeau van de deelnemers aan mij.”

Op 17 juni is hij 64 en bovendien al 50 jaar schaakorganisator, reden voor een feestje

Het kan niet op de laatste maanden voor lokaal matador Michiel Meeuwsen. Er is nu een fase aangebroken dat gewoon winnen mijnheer al niet meer genoeg is, er moet een extraatje in het spel zijn. Een fraaie magneetcombinatie is natuurlijk heerlijk, maar ook drommen mensen om zijn bord vergroten de tevredenheid aanzienlijk, of minder conventionele benefits als winnen op een stoel met drie poten, zegevieren met een blinddoekje voor één oog, of mat zetten hangend in een gordiaanse knoop aan het plafond.

Afgelopen vrijdagavond kon Michiel weer een van de wensen op zijn bucketlist afstrepen. Hij won van Vincent Richtering Blenken Raaijen. Zelfs Putski moest toegeven dat dat heel anders klinkt dan Vincent Wolters.

Wat er allemaal nog meer op zijn verlanglijstje staat wil Michiel helaas niet prijsgeven, behalve dat winnen van een andere primaatsoort een diep gekoesterde droom is. Hij vertrouwde de komkommernieuwsverslaggever toe dat hij bereid is om daarvoor zelfs naar een verafgelegen oerwoud af te reizen.

Michiel: “tegen iedere primaat die niet doorheeft dat het bord fout ligt, zie ik winstkansen”

Dat het wereldkampioenschap stoelzakken, deze week gehouden in het Dok te Groningen, naar een noordeling zou gaan, kwam niet helemaal als een verrassing. Immers, met Lukas Kosse, Paul Zilverberg en Zijne Uitpuilendheid Hans van Everdingen in de gelederen, wonen maar liefst drie mondiale toppers in het noorden. Dat het met zo’n straatlengte voorsprong zou geschieden was wel opmerkelijk. Lukas Kosse schreef afgelopen vrijdag geschiedenis door een sterk internationaal veld, waarin zich ook Yochanan Afek en “Terror Jaap” (Amesz) bevonden, mijlenver achter zich te laten. Hoewel het schaken bij het stoelzakken slechts bijzaak is, speelt het wel een belangrijke rol in de puntentoekenning. Kosse presteerde het om van de zeven ronden vijf (!) keer vóór de twintigste zet door zijn stoel heen te wiebelen. De decibelmeting, normaal gesproken een tiebreaker, was hiermee eigenlijk gelijk irrelevant geworden.

Terror Jaap zat er wat beteuterd bij te kijken toen Kosse zijn lauwerkransen werden omgehangen. Het miljoen dat hij ooit won in de Gouden Kooi bracht hem nationale bekendheid, toch wilde hij niet onder stoelen of banken steken dat Kosses prestaties hem jaloers maakten. Burgemeester den Oudsten van Groningen sprak terecht: “Het zijn absolute zwaargewichten die het gegeven is zo snel door een stoel te zakken tijdens een schaakpartij. De gemeente Assen mag trots zijn op deze inwoner.”

WK stoelzakken, eindklassering:

1. Lukas Kosse 5, gem. aantal zetten 19
2. “TJ” Jaap Amesz 4 / 30
3. Paul Zilverberg 4 / 33
4. Hans van Everdingen “ZU” 3 / 27 / 93 Db
5. Yochanan Afek 3 / 27 / 79 Db

Speciale dank gaat uit naar Edwin Zuiderweg, die wederom belast was met de sponsorfinding en die een leuke deal wist te sluiten met zijn WA-verzekering.

Het overgebleven hout, bij vorige edities afgevoerd, ging deze keer naar de Stadswerkplaats, waar gepoogd zal worden de stoelen op te lappen en een tweede leven te geven.

Veel deed hij er nooit aan, maar Edwin Zuiderweg gaat al jaren als atheïst door het leven. Naar volle tevredenheid, met af en toe een wijsneuzige sneer naar een gelovige medeschaker; dat laatste gelukkig altijd wel respectvol. Hij dacht hier heel oud mee te kunnen worden, maar afgelopen Paasweekende schudde zijn wereldbeeld toch flink op zijn grondvesten….Aangezien Pasen Edwin als overtuigd ongelovige hoegenaamd geen snars interesseert, had hij niet in de gaten dat het dit jaar half april viel. Langliggend en bij toeval, tijdens het zappen op Witte Donderdag, kwam hij erachter, toen op de buis The Passion in Leeuwarden langsflitste…Met een binnenmondse vloek stoof hij naar de PC, maar het was al te laat. Zijn traagheid, een van de zeven hoofdzonden overigens, had hem zijn deelname aan het Paastoernooi in Hoogeveen gekost, een evenement waarbij hij als semiprof altijd heel graag van de partij is. Het zat al stampvol toen Edwin zich in allerijl vlak van tevoren nog wilde inschrijven. Geen plaats meer in de herberg, het was alsof Kerst en Pasen samenvielen.

De ontgoocheling was groot, teleurstelling die al snel plaats maakte voor een dosis ergernis, want waarom had niemand hem gewaarschuwd?….Toch realiseerde hij zich dat de in dit Paasweekende werkeloze hand hier vooral in eigen boezem diende te verdwijnen. Zuiderweg: “Hier had ik geen rekening mee gehouden. Ik ben mijn standpunt ten aanzien van religie momenteel drastisch aan het heroverwegen, want dit voelt toch als een straf. Maar iets waarvan ik niet geloof dat het bestaat, kan technisch niet straffen, dus daar raak ik intellectueel behoorlijk in de knoop.”

Zuiderweg heeft Putski intussen om advies gevraagd. Die heeft voorgesteld dat hij zich in de toekomst iets bescheidener zal gaan opstellen als het om transcendente zaken gaat. Putski: “Een radicale bekering hoeft ook weer niet gelijk, maar dit is toch wel een event in het leven van Zuiderweg, dat om maatregelen schreeuwt….de sprong van atheïst naar agnost ligt mijn inziens nu toch wel voor de hand.”

“Het weer werkte ook niet mee”, zucht Zuiderweg. “Het is momenteel met Pasen kouder dan het met Kerst was en dan ga ik die feesten waar ik toch niets mee heb dus door elkaar halen.”

Helaas niet in actie afgelopen weekend in Hoogeveen.

Het bericht is nog niet eens zo heel oud: ’t is mooi geweest! Met gepaste trots presenteert de komkommerschaaknieuwsredactie daarom het heuglijke nieuws dat het intussen alweer 100% is ingehaald door de actualiteit!….U leest het goed: Voor de 25e keer gaat Michiel weer beginnen met schaken.

Reden, uiteraard, voor een nieuw vraaggesprek.

Wat bewerkstelligde de plotselinge ommekeer?
Michiel (onmiddellijk): “Mijn plotselinge bloedvorm. Harrie Hofstee, Piet Beetsma, Jan Oord, ze gingen allemaal door de gehaktmolen afgelopen week. Ik stond er zelf ook van te kijken. ’t was smullen.”

Uit de laatste week van maart: de restanten van Michiels tegenstanders (in overdrachtelijke zin)

Heb je hier een verklaring voor?
Michiel (glunderend van oor tot oor): “Nee, maar het plezier is weer helemaal terug. Soms zet je een stapje terug zonder door te hebben dat je een enorme aanloop aan het nemen bent. Kennelijk was ik dat dus steeds aan het doen. Ik vroeg het me telkens al af: waar ben ik toch mee bezig?…dat dus!”

Maar niets gaat toch zomaar?
Michiel (na enig nadenken):  “Mijn dank gaat uit naar mijn persoonlijke coach E. Zuiderweg. Als die dan opmerkt dat hij zich niet zou schamen voor sommige van mijn laatste partijen…dan slik ik wel even wat weg. Putski probeerde me ook altijd op te beuren, maar die kan ook vreselijk zeuren.”

Je doelt dan op: Verlies je de partij dan win je de les?
Michiel (zuchtend): “Dat soort pseudowijsheden. Het heeft altijd zo’n normatieve lading bij hem…krijg ik vreselijk de kriebels van.”

Je bent zo goed als je laatste partij hoor ik wel eens…sta je daarbij stil?
Michiel (peinzend):  “April is krap een paar dagen oud, maar ik ben nu alweer gevraagd voor de allesbeslissende slotmatch voor Staunton op 12 mei. Als je wint heb je vrienden. Met zo’n hattrick speel je je in de kijker. Ik voel me sterk en wil belangrijk zijn voor het team….eh…wat vroeg je ook alweer?”

Of je nu, na bijvoorbeeld twee keer verliezen, ook voor de 25e keer weer gaat stoppen met schaken?
Michiel (verveeld): “Als je verliest spugen ze je natuurlijk even hard weer uit, zo werkt dat in het sportwereldje. Maar ik heb geen zin om daar nu alweer over na denken. Ik leef in het moment.”

Succes.
Michiel (vol zelfvertrouwen): “Komt goed!”

Meeuwsen: Geen zorgen voor morgen…Noordelijke schaakwereld, kom maar op.

van onze parttime komkommerverslaggever Putski

Even nog ging het gerucht dat Michiel zou stoppen met stoppen met schaken, maar op de ratingsite van de KNSB staat het nu glashard:

Meeuwsen, M. 1500 (geen lid met te verwerken partijen)

De geest is definitief terug in de fles, de stekker eruit, de pijp naar Maarten en het schaakbord hangt aan de wilgen. Tijd voor een vraaggesprek.

Het lijkt nu toch zo ver gekomen, wat gaf de doorslag na zoveel eerdere pogingen er een punt achter te zetten?
Michiel: “Het besef dat de rek er helemaal uit was. Van zo’n grafiek word ik dus niet vrolijk: onderweg naar de 1600 gleed ik steeds vaker uit over de bananenschillen die ik nota bene er zelf neerlegde, dit tot je ongeveer weer staat waar je tien jaar geleden begon. Krap 1500.”

Zou je met de kennis van nu ooit weer de overstap maken van barman naar clublid?
Michiel: “Ik vraag het me af. Ik heb zelden zo’n hekel aan mijzelf gehad als achter het schaakbord. Het begon structureel mijn humeur te verzieken. Je moet weten dat ik aan verliezen een broertje dood heb namelijk.”

Is verliezen niet te leren?
Michiel: “weet ik niet. Een kind dat geen spruitjes lust, ervan over zijn nek gaat, leer je ook niet 1-2-3 spruitjes eten. Als ik er niet wakker van lag dan droomde ik de vreselijkste dromen. Meer smaken waren er niet.”

Hoe moet het verder nu met de site van Groningen en met name het komkommerschaaknieuws?
Michiel: “ik zal mijn account wel houden denk ik en ik mag graag schrijven over schaken en schakers, dat wel. Door mijn afwezigheid op de clubavonden en op toernooien zal ik minder gauw het nieuws, van welke vorm ook, meekrijgen, het is niet anders. Ik blijf wel in het schakerswandelclubje, daarin draai ik volwaardig mee en dat blijf ik doen.”

Hoe definitief is definitief?
Michiel: “geen idee. Mogelijk gaat het al snel weer kriebelen en zit ik in eind september alweer bij Lewenborg achter zo’n vierkant houten ding met van die malle poppetjes te schuiven. Maar misschien ook dat het alleen maar heel goed bevalt niet meer in de greep te zijn van dat stomme spel en telkens die ellendige koppen voor me te zien van talloze tegenstanders met een ruime plusscore tegen mij.”

Wil je verder nog iets kwijt aan de noordelijke schaakgemeenschap?
Michiel: “ik wil iedereen bedanken voor het vertrouwen waar van toepassing. Putski heeft tot op het laatst beweerd dat ik de 1800 moest kunnen aantikken, als ik eerst maar eens leerde te verliezen. Het bekende gewauwel over de les winnen als je een partij verliest. Maar dat zie ik niet gebeuren. De les kon me eigenlijk altijd gestolen worden; liever brak ik nog een schaakbord in tweeën dan me te verdiepen in wat fout was gegaan. Putski beweert zelf ook de eerste zeven jaar dat hij actief schaakte er niet veel van gebakken te hebben. Maar hij was jeugdschaker toen, dat maakt wel uit. Ik heb het schaken te laat ontdekt en soms denk ik wel: had ik het maar nooit ontdekt.”

Was hij maar barman gebleven…..Meeuwsen: ik noem geen namen, maar sommige tronies in de Noordelijke schaakwereld kwamen me werkelijk de neus uit.

In navolging van de vele combinatie-NK’s (o.m. het NK Schafeltennis, het NK Pastores, het NK Schaakvoetbal) vond afgelopen week in Wijnjeterpverlaat (Friesland) het Nederlands kampioenschap schaken voor judoka’s plaats: het NK Matten gedoopt.

Om te voorkomen dat veel matches in 1-1 zouden eindigen was het gebruikelijke systeem van de dubbelmatch losgelaten. Er werd voor iedere match gedobbeld: judo of schaken. Hiertoe waren op een reguliere dobbelsteen op de oneven ogen een judoka geplakt en op de even een schaakbordje. Michiel profiteerde optimaal van de kansen die hem dat bood: “Zoals bekend: ik ben onlangs gestopt met schaken en ik had absoluut geen zin om weer plaats te nemen tegenover enkele van die sujetten. Dus had ik mijn eigen verzwaarde dobbelsteen meegenomen, waarmee je eigenlijk alleen die judoka kon gooien. Als ik een opponent zag komen aanlopen met een rating hoger dan 1400, gooide ik snel met mijn eigen dobbelsteentje; niemand die iets doorhad. Zo kwam ik te judoën tegen de sterkere schakers en mocht ik meestal schaken tegen de judoka’s; al ben ik als oud Fries jeugdkampioen op de judomat in principe ook voor niemand bang.”

Mchiel won het toernooi met een straatlengte voorsprong. Hij kwam met een enorm rubberen schaakbord thuis, ter grootte van een judovloer. Michiel: “Dat was een geintje van de organisatie. Er was ook een geldprijs en daar was ik uiteraard voor gekomen. Het ding ligt in mijn achtertuin, maar ik ga hem denk ik maar aan Hiddo weggeven, die kan werkelijk overal iets mee.” (Hiddo was ook met zijn jeugdclub ‘de Matadoren’, voor deze dag omgedoopt tot ‘de Mattenkloppers’, op het evenement aanwezig. Zijn spelertjes konden geen potten breken, met name bij het judoën zag men er geregeld eentje langs vliegen. Toch vond Hiddo dat zijn pupillen terug konden zien op een erg leerzame dag met hier en daar een leuk succesje.)

Michiel won iedere match met speels gemak: “Het was heerlijk om enkele van die nare figuren die mijn schaakleven de afgelopen jaren geteisterd hebben in een dubbele heupworp te pakken en dan snel te laten aftikken als ik een armklem of wurggreep toepaste.”

Mogelijk was dit wèl een van de laatste keren dat Michiel op de 64 velden actief was. Michiel: “Waarschijnlijk ga ik iets heel anders doen. Ik verdiep me momenteel wat in het paaldansen. Daar is niet zo veel openingstheorie over. Een van mijn problemen met dat stomme schaken was dat ik me verloor in eindeloos gestudeer op openingsvarianten. Dat heb je bij paaldansen dus niet. Alleen moet ik die enorme tattoo van de Grünfeld op mijn bovenbeen dan wel weer laten weglaseren, dat leidt het publiek nodeloos af van mijn prestaties rondom de paal.”

Michiel zoekt nog naar een bestemming voor een dergelijke mat

van onze parttime komkommerverslaggever Putski

Schaakclub Groninger Combinatie komt mogelijk in Chinese handen. Dat meldt het Dagblad van het Noorden op gezag van anonieme bronnen. Investeringsmaatschappij BSIM (Beijing Succesful Investment Management) zou 23 tot 35 miljoen euro in de club willen steken. Het bedrijf zou de hoofdsponsor worden en is ook geïnteresseerd in het Jannes-van-der-Wal-denksportcentrum. De toenadering van het Chinese bedrijf zorgt voor tweespalt binnen het bestuur. Voorzitter Robert de Boer is warm voorstander van de overname, al noemt ook hij het ‘pijnlijk’ dat de Chinezen als harde eis op tafel hebben gelegd dat Bart Beijer op non-actief wordt gesteld. Fons van Hamond vreest dat de rondzoemende bedragen van een dusdanige orde zijn dat een op vrijwilligers draaiende vereniging als Groninger Combinatie helemaal ontwricht zal raken. Wim van Beersum ziet kansen voor groei: “Het ledenaantal kachelt al jaren achteruit. Dit is ook een kans om de interne weer te laten bruisen, want een Chinees komt nooit alleen.”

De eerste nieuwe leden zouden er volgende week al kunnen zijn

De veilingmeester van Christie’s is er nog beduusd van: “Het komt niet vaak voor, dat vier van dergelijke unieke objecten in één keer op de markt komen. Mensen moeten nu hun kans grijpen, het kan wel tien jaar duren voordat we weer zoiets meemaken.” Het blijkt te gaan om een viertal erfstukken, die Edwin Zuiderweg te gelde wil maken. Komende weken zijn de bezichtigingsdagen, waarvan voor deze gelegenheid de uren aanmerkelijk verruimd zijn. Op zaterdag 28 november zal de veiling plaatsvinden. Ook daarbij zullen de nodige extra stoelen worden neergezet. De zaal waar de kavels worden tentoongesteld is voorzien van extra beveiliging, inclusief camerabewaking na 18:00. “We nemen geen enkel risico. Als je de film Ocean’s Eleven hebt gezien, weet je immers waar de professionele misdaad toe in staat is.” aldus de woordvoerder van Christie’s.

De catalogus is voor deze gelegenheid in leer gebonden en met goudfluwelen leeslint uitgerust. Komkommerschaaknieuws is behoorlijk trots op onderstaande voorpublicatie!

Kavel 1: Fraaie Retro Cassetterecorder.
Inzet 500 (minimale startbod)

Omschrijving catalogus:
Beetje ouderwetse type, misschien iets voor liefhebber. Klepje sluit niet goed meer. Te verhelpen met plakbandje. De verkoper denkt dat hij het verder nog prima doet. Zelf even cassette meenemen misschien zodat je kan testen.

Kavel 2: Unieke authentieke jaren ’60 radio.
Inzet 500 (minimale startbod)

Omschrijving catalogus:
Doet het nog prima! Zit een goede ontvanger in volgens de verkoper.

Kavel 3: Oerdegelijk gasstel; gaat nog wel een keer 50 jaar mee.
Inzet 1500 (minimale startbod)

Omschrijving catalogus:
In goede staat.

Kavel 4; Schitterend vintage TV-tje, uit de tijd dat de wereld nog overzichtelijk was.
Inzet 1000 (minimale startbod)

Omschrijving catalogus:
Grappig soort van jaren 80(?) gadget. Echt iets voor verzamelaars en liefhebber. Zat nog in doos. Mogelijk nog nooit gebruikt, maar dat weet de verkoper niet zeker.

Prijzen zijn een indicatie van vanwaaraf het bieden begint. Of zoals de zegsman van Christie’s aangeeft: “die zullen vele malen over de kop gaan”.

Online verder snuffelen aan de collectie kan ook; met bezoeke hiervoor deze overzichtspagina.