Link building is een techniek om websites hoger in de ranking van Google te laten komen door op andere sites zo veel mogelijk te verwijzen naar de site die omhoog gestuwd moet worden. Het is eigenlijk verboden, maar als je het op een handige manier doet, kan Google er weinig tegen uitrichten. Tot het grote arsenaal van trucs dat er intussen bestaat, behoort het opkopen van verlopen domeinnamen. Vervolgens wordt er op die voorheen relevante domeinnamen de gekst mogelijke informatie verknoopt met de oorspronkelijke functie van de desbetreffende sites. Geen algoritme van Google dat deze vorm van bedrog kan analyseren.

Toen SC Groningen en Unitas fuseerden, viel de URL scgroningen.nl vrij. Dat was een site met relatief veel verkeer, waar het bedrijf Debeste.com kennelijk als een aasgier bovenop viel. Nu wordt er aperte onzin verkocht. De vorige keer dat ik keek werd er een airfryer aangeprezen, want hartige hapjes zijn heerlijk tijdens een potje schaak. Van Schaakclub Groningen naar Snackclub Groningen.

Nu worden weer tal van andere opmerkelijke zaken gemeld. Schaken is een studentensport en studenten hebben geen babyfoon nodig, zo lezen we. Maar uiteraard staat er wel een link naar een site waar de beste babyfoons worden gepresenteerd. Ook de genoemde sponsoring van schaakclub Groningen, door de gemeente Groningen en ook door FC Groningen maar liefst, is bijzonder te noemen. Kennelijk levert het noemen van grote organisaties bij Google extra punten op!

“Denksport is ook sport is hierbij het motto” staat er ter verklaring. Voor als we er niets meer van snapten natuurlijk. Nou daar denkt de belastingdienst anders over intussen: juist omdat schaken niet (meer) als sport wordt beschouwd, zullen we zeer waarschijnlijk in de toekomst BTW-plichtig zijn.

Lange tijd was het iets waar men liever niet over sprak en in de coronatijd kon men het zelfs even helemaal vergeten. Echter nu Staunton deze week opnieuw zijn deuren opende, werd de vraag toch weer prangend: Waar is toch de sleutel van de prijzenkast gebleven?!

Ondanks de aanwezigheid van meer dan een eeuw aan Stauntongeschiedenis (Dijkhuis, Seijen, Blom, Mulder) bleef dat ook gisterenavond een groot raadsel. Extra pijnlijk was bovendien de vaststelling dat volstrekt onduidelijk was hoe lang die sleutel al zoek was. Voelbaar werd zo dat het de hoogste tijd is om weer eens een prijsje te pakken, met het jubileumjaar in aantocht.

Hierop vooruitlopend was het Govert Pellikaan, wie anders, die niet langer bij de pakken wenste neer te zitten. Zijn eerste Staunton-lustrum moet nog plaatsvinden, maar kordaat lichtte hij de scharnier uit de sponning om zich aldus toegang te verschaffen tot de opgetaste parafernalia. (En volgens de allerlaatste berichten is de kast intussen ook alweer door hem voorzien van een nieuw slot; één van het type zaagtand.)

Zijn strapatsen vielen overigens samen met zijn interne partij. Govert was aan het multitasken en onder het mom van ‘als je toch eenmaal bezig bent’ forceerde hij tegelijkertijd met dat deurtje van de prijzenkast de stelling in zijn partij tegen Henk van Putten ook, in één moeite door:

Is…Pxc4 hier de sleutelzet?

Henk dacht van niet, Govert van wel. De engine gaf Govert gelijk, zwart komt in het voordeel na slaan op c4. Maar het is wel balanceren op een dun koordje. Na 16…Pxc4 17 Lxc4 Dxc4 18 d6 g5 19 Lg3 e6? kreeg wit te veel compensatie. Juist was 19…Dd3! geweest., met een onduidelijke, voor zwart licht voordelige stelling, zeker als hij na 20. Dxd3 xd3 21 Pd5?! (beter 21 xe7) met 21…xd6! een kwaliteit offert.

Nu ging het van een leien dakje voor wit na 20 d7+. Het liep snel af na 20…Ke7 21 Dd6+ Kf6 22 f3 xf3 23 Txf3 Kg6 21 Tbf1 Kh7 22 De7 Lg6 23 Txf7 en uit.

Gelukkig heeft Govert de foto’s nog!