Ook dit jaar zijn ze lokaal topfilatelist Karsdorp weer een doorn in het oog: de eigen kerstzegels van Sandd. Als verzamelaar moet je ze hebben, maar met de nog veel prijziger Postnl-zegels erbij loopt het flink in de papieren. Karsdorp, in zijn beste jaren een van de sterkst schakende postzegelverzamelaars ter wereld (achter Karpov): “Als je ze als velletjes compleet, de zegels los en ook nog alle mogelijke setjes van twee in je album wilt stoppen, ben je zo 600 euro verder. Voor mij een verder sobere kerst dit jaar.”

Volgend jaar wordt de dubbeling opgelost, want Sandd gaat per 1 februari op in Postnl. De vraag zal wel worden of de Postnl-velletjes dan nog steeds voor 16,40 over de toonbank zullen gaan, zonder enige concurrentie.

Liefde voor postzegels doet Karsdorp de portemonnee trekken. Merk op dat zegels die hetzelfde lijken, toch subtiel anders zijn. Het laat de ware filatelist geen keuze.

De koetjeszegels zorgden eind jaren ’70 voor een heuse postzegelbubbel in Nederland. Ze gingen enige tijd lang voor honderden guldens over de toonbank, waar ze als duo ooit voor twee kwartjes te koop waren geweest op ieder postkantoor. Sindsdien wil iedere serieuze postzegelverzamelaar geen setje meer mislopen. Men weet immers maar nooit.

Het is een van de beste bewaarde Haagse geheimen, maar in Nieuwspoort genoegzaam bekend: Minister-president Mark Rutte is bepaald niet in de wieg gelegd voor de schaaksport. Onlangs lekte een bargesprek uit tussen Rutte en een van zijn politieke adviseurs. Baudet had net goede sier gemaakt op het schaaktoernooi van Hoogeveen en grootmeester Van Wely in zijn politieke partij binnengehaald. Zou Rutte zich ook niet meer in de schaakwereld moeten laten zien, was de vraag, om zo het rechts-intellectuele electoraat aan zich te binden?

Het gesprek werd stiekem opgenomen met een mobiele telefoon. Komkommerschaaknieuws wist de hand wist te leggen op de opname. Niet alles was helaas verstaanbaar, maar de volgende flarden maken duidelijk dat Mark nog een lange weg te gaan heeft, wil hij zich in de toekomst op de 64 velden kunnen meten met bijvoorbeeld de niet eens zo sterke Baudet :

• Ik studeer me suf op openingen, maar als ze op het bord komen, is verdubbeltje de actieve herinnering opeens weg.
• Een andere zwakte is toch wel dat ik de neiging heb om stukken te willen verdedigen die reddeloos verloren zijn. Gaat het aan de andere kant van het bord hélemaal mis.
• Ik ben te materialistisch. Ik vergeet dat er een lange-termijnplan moet zijn. Zie ik een weerloos pionnetje, dan ga ik steevast voor de bijl, dat moet ik slaan. 
• Sterke stukken stuur ik te vaak op rooftocht uit. Ik wil ze niet belasten met zwakkere aspecten van mijn stelling.
• Ik had nog zo gehoopt dat Halbe (Zijlstra, red.) me vooruit zou kunnen helpen. Die beweerde op een Russische schaakschool te zijn geweest….bij ene Grischuk geloof ik, weliswaar als nederig assistent, maar toch. Bleek helemaal niet waar.
• Eigenlijk kan ik alleen Jort (Kelder, red.) een beetje partij bieden. Zijn spel lijdt onder dezelfde euvels als het mijne, al moet ik toegeven dat hij net iets meer visie heeft dan ik. Maar tegen Fred (Teeven, red.) gaan we allebei in no time de boot in.
• Weet je wie mij trouwens nog moet terugbetalen? Klaas (Dijkhoff, red.) Ik heb inschrijfgeld betaald voor een toernooitje bij hem thuis, maar ik was plotseling verhinderd en liet hem tevergeefs wachten. Vraag me af of ik die centen nog terug zal zien. Formeel was mijn afzegging te laat. En je kent Klaas….die gaat bovenop die centen zitten.

Kommerschaaknieuws zal zijn lezers zeker op de hoogte proberen te blijven houden van Ruttes vorderingen in ons edele spel!

Een ander bootje waarin Jort en Mark geregeld te vinden zijn

Een speciale commissie heeft Wim Krijnen officieel benoemd tot de eerste Schaakblunderaar des Vaderlands voor een periode van 1 jaar. Het is de bedoeling dat Wim bij elk schaakevenement waar hij aan meedoet minimaal één proeve van eigen kunnen laat zien en achteraf in de kantine op een instructiebord laat zien welke kortsluiting er die keer weer in zijn hoofd ontstond. Uiteraard is het niet toegestaan om opzettelijk te blunderen maar wij zouden ook niet durven om Wim van dergelijk vals spel te verdenken. Met weemoed denken we nog terug aan de tijden dat er nog een papieren clubblad bestond en Wim steevast een prominente rol speelde in de Blunderrubriek. De blunder-polizei of door sommigen ook wel de blunder-Gestapo genoemd draaide overuren in die dagen. Wie herinnert zich niet de keer dat Wim 3 beurten lang mat in één over het hoofd zag en daarna zelf mat gezet werd? Of al die keren dat hij met wit nota bene in zijn eigen geliefde opening het Frans steeds op exact dezelfde wijze een stuk de doos in bokte door een openingstrucje? De laatste keer nog in een Massakamp tegen Oswaldo Sield (Wim was toen heel slim door SC Groningen uitgeleend aan Unitas). Het mooie van Wim is ook dat hij zijn blunders “telefoneert”. Een seconde na het uitvoeren van de foutzet ziet hij het rampzalige van zijn handelen op het bord ook in en dat gaat dan onveranderlijk gepaard met een al dan niet onderdrukte Russische moedervloek. Als tegenstander weet je dan: ik moet er eens even goed voor gaan zitten en kijken wat er aan de hand is want er zou wel eens stukwinst of mat in kunnen zitten. We kunnen haast niet wachten tot het Kersttoernooi begint want dan begint Wim met zijn nieuwe functie. Proficiat Wim, maak er wat moois van!

Wim is weer eens aan het telefoneren…