In navolging van de vele combinatie-NK’s (o.m. het NK Schafeltennis, het NK Pastores, het NK Schaakvoetbal) vond afgelopen week in Wijnjeterpverlaat (Friesland) het Nederlands kampioenschap schaken voor judoka’s plaats: het NK Matten gedoopt.

Om te voorkomen dat veel matches in 1-1 zouden eindigen was het gebruikelijke systeem van de dubbelmatch losgelaten. Er werd voor iedere match gedobbeld: judo of schaken. Hiertoe waren op een reguliere dobbelsteen op de oneven ogen een judoka geplakt en op de even een schaakbordje. Michiel profiteerde optimaal van de kansen die hem dat bood: “Zoals bekend: ik ben onlangs gestopt met schaken en ik had absoluut geen zin om weer plaats te nemen tegenover enkele van die sujetten. Dus had ik mijn eigen verzwaarde dobbelsteen meegenomen, waarmee je eigenlijk alleen die judoka kon gooien. Als ik een opponent zag komen aanlopen met een rating hoger dan 1400, gooide ik snel met mijn eigen dobbelsteentje; niemand die iets doorhad. Zo kwam ik te judoën tegen de sterkere schakers en mocht ik meestal schaken tegen de judoka’s; al ben ik als oud Fries jeugdkampioen op de judomat in principe ook voor niemand bang.”

Mchiel won het toernooi met een straatlengte voorsprong. Hij kwam met een enorm rubberen schaakbord thuis, ter grootte van een judovloer. Michiel: “Dat was een geintje van de organisatie. Er was ook een geldprijs en daar was ik uiteraard voor gekomen. Het ding ligt in mijn achtertuin, maar ik ga hem denk ik maar aan Hiddo weggeven, die kan werkelijk overal iets mee.” (Hiddo was ook met zijn jeugdclub ‘de Matadoren’, voor deze dag omgedoopt tot ‘de Mattenkloppers’, op het evenement aanwezig. Zijn spelertjes konden geen potten breken, met name bij het judoën zag men er geregeld eentje langs vliegen. Toch vond Hiddo dat zijn pupillen terug konden zien op een erg leerzame dag met hier en daar een leuk succesje.)

Michiel won iedere match met speels gemak: “Het was heerlijk om enkele van die nare figuren die mijn schaakleven de afgelopen jaren geteisterd hebben in een dubbele heupworp te pakken en dan snel te laten aftikken als ik een armklem of wurggreep toepaste.”

Mogelijk was dit wèl een van de laatste keren dat Michiel op de 64 velden actief was. Michiel: “Waarschijnlijk ga ik iets heel anders doen. Ik verdiep me momenteel wat in het paaldansen. Daar is niet zo veel openingstheorie over. Een van mijn problemen met dat stomme schaken was dat ik me verloor in eindeloos gestudeer op openingsvarianten. Dat heb je bij paaldansen dus niet. Alleen moet ik die enorme tattoo van de Grünfeld op mijn bovenbeen dan wel weer laten weglaseren, dat leidt het publiek nodeloos af van mijn prestaties rondom de paal.”

Michiel zoekt nog naar een bestemming voor een dergelijke mat