Het leek een eenvoudig ritje te zullen worden voor Michiel Meeuwsen en Henk van Putten naar Johan Zwanepol in Peize. Vertrekkend vanuit het centrum van Groningen legde Michiel een overtuigende stelligheid aan de dag wat betreft de te volgen route. “Door de Peizermade is het mooist. Eerst richting Hoornsemeer waar onze schaker-bioloog op de bank ligt, o nee, die is naar Surhuisterveen voor de voorgekookte rondjes om de kerk die daar plaatsvinden. Hij wilde mij ook meehebben, maar afspraak is afspraak voor mij en bovendien zegt het mij weinig, één grote poppenkast waarbij deelnemende renners soms zelfs hun positie in de eindklassering vooraf opeisen. Anders komen ze gewoon niet.”
Aldus ratelde hij maar door, ondertussen met zijn voorwiel de weg wijzend. Maar in de buurt van het Gasuniegebouw klonk het eerste spoortje twijfel door in zijn stem: “Misschien heb ik me toch verreden, want dit herken ik even niet. Door het Stadspark dan maar, de route via de Bruilwering, waar, wist je dat, ’s zomers ook postzegel-verzamelende clubleden bivakkeren in een tuinhuisje” aldus Michiel, die de draad van zijn vele anekdotes moeiteloos weer oppakte, meer dan eens oeverloos opscheppend over de weidse fietstochten die hij in deze omgeving pleegt te maken en welke schakers hij dan allemaal tegenkomt.
Michiel weet inderdaad erg veel, ongeveer alles-behalve de route naar Peize. Na de Bruilwering wilde Michiel linksaf, waar het bordje Peize toch echt rechtdoor wees. Nog één keer gunde Henk Michiel het voordeel van de twijfel, maar had daar even later toch wel spijt van toen de wielen een zandpad moesten doorploegen.
Toch leek het goed te komen, want volgens Michiel waren we alsnog op de oorspronkelijk beoogde route beland en die was toch het handigst. “Die gaat ongeveer rechtstreeks naar Zwanepol. Aan het eind van het pad gelijk rechts en dan is links meteen al de Boerakkerweg. Hier kom ik trouwens geregeld Pompie tegen, zwaar in training voor de 4 mijl.”
Hoe anders was de werkelijkheid. Na gewezen te hebben op twee bomen waarin de bliksem was geslagen, een belangrijk baken op de weg naar Zwanepol volgens Michiel, werd de afzetting van Michiel als reisleider definitief toen Henk hem ervan moest weerhouden de afslag Leekstermeer in te slaan. Vanaf dat moment nam Henk het over om de schade in tijd nog enigszins te beperken. Aan het eind rechts en dan links? Dat was dus linea recta het weiland ingegaan. Henk wierp één blik op de dorpsplattegrond en voerde Michiel vervolgens in een vrijwel rechte lijn naar de Boerakkerweg. Dat was diametraal de andere kant op dan Michiel in gedachten had en de aankomst was ten slotte een kwartiertje verlaat.
De zwaan had heerlijk gekookt. Op het menu stond gevogelte met vis, wat meeuwen allemaal erg lekker vinden. En Henk smulde mee. Hij schepte zelfs het vaakst op. Ook was er komkommer bij de Paella, wat als nieuwtje op deze site niet mag ontbreken.
En na een gezellige avond was de terugweg weer vol anekdotes. Over de nachtblindheid van Paul Zilverberg, die ooit op geluid van Sauwerd naar Groningen moest fietsen. Over kippigheid van andere clubleden. Nee, dan zijn eigen vele tochten in deze contreien, die Michiel op zijn duimpje beweert te kennen en waardoor hij zich moeiteloos een weg weet te banen, met of zonder te bezorgen post. Visserslatijn, zoveel is wel duidelijk.
Schaker-bioloog E. Zuiderweg, die over deze casus werd geraadpleegd, analyseert: “Wat we hier zien is atypisch gedrag. Meeuwen hebben normaliter een ijzersterk gevoel voor richting en een haarscherp oog voor hun omgeving. Eet maar eens je bolletje kaas op de boot naar Schier en houdt dat wat losjes vast. Het is niet zeldzaam dat je in een flits van je brood beroofd wordt door een meeuw in duikvlucht. In het algemeen weten vrijwel alle vogels goed de weg te vinden, dichtbij of ver weg. Een meeuw is natuurlijk geen postduif, maar Michiel is duidelijk een vreemde vogel, ondanks dat hij wel post bezorgt.” Ook het vele opscheppen is opmerkelijk, aldus Zuiderweg. “Dat verwacht je wel van een pauw, maar niet gelijk van een meeuw. En de reis heen zoals beschreven, is er één van een kip zonder kop, één die ook nog kakelt.” – “Een interessant gedragsexperiment” zo besluit Zuiderweg zijn vertoog “zou kunnen zijn om Michiel Meeuwsen samen met Marcel Pauw op pad te sturen. Kijken wie het best de weg weet te vinden en wie het meeste erover snoeft de weg te weten.”
komkommerschaaknieuws 