De redactie zal deze site de komende tijd van oud komkommernieuws voorzien. Deze berichten zijn afkomstig van de oude site van SC Groningen en komen er aan de onderkant bij; de datering is daarbij geschat / fictief.

Wie de ratingcurve van Jaap Ham kritisch onder de loep neemt, zal ontdekken dat het een berglandschap is met opvallende pieken en dalen. Nadere bestudering toont aan dat steeds wanneer er een lucratief toernooi in aantocht is, Jaaps rating als een baksteen omlaag gaat. Desgevraagd wijt Jaap dat dan meestal aan een vormcrisis, die echter op het toernooi zelve weer als sneeuw voor de zon verdwenen is en meneer presteert weer naar behoren. Boze tongen beweren dat Jaap z’n rating steeds opzettelijk laat zakken om zo meer prijzengeld te kunnen pakken. Om in de toekomst verder gedoe over deze kwestie te voorkomen heeft de NOSBO nu besloten om Jaaps rating te bevriezen, hij krijgt een vaste toernooirating van 1750. Hierin is verdisconteerd dat Jaap ook een dagje ouder wordt, vroeger was hij nog wel een tikje sterker.

De ratinggrafiek van Jaap kent hoge pieken en diepe dalen

Jaap: “Als oud-Provo betrokken bij de bom in 1966, maar niet doorvertellen, heb ik wel enige ervaring met vastgezet worden”

Veel deed hij er nooit aan, maar Edwin Zuiderweg gaat al jaren als atheïst door het leven. Naar volle tevredenheid, met af en toe een wijsneuzige sneer naar een gelovige medeschaker; dat laatste gelukkig altijd wel respectvol. Hij dacht hier heel oud mee te kunnen worden, maar afgelopen Paasweekende schudde zijn wereldbeeld toch flink op zijn grondvesten….Aangezien Pasen Edwin als overtuigd ongelovige hoegenaamd geen snars interesseert, had hij niet in de gaten dat het dit jaar half april viel. Langliggend en bij toeval, tijdens het zappen op Witte Donderdag, kwam hij erachter, toen op de buis The Passion in Leeuwarden langsflitste…Met een binnenmondse vloek stoof hij naar de PC, maar het was al te laat. Zijn traagheid, een van de zeven hoofdzonden overigens, had hem zijn deelname aan het Paastoernooi in Hoogeveen gekost, een evenement waarbij hij als semiprof altijd heel graag van de partij is. Het zat al stampvol toen Edwin zich in allerijl vlak van tevoren nog wilde inschrijven. Geen plaats meer in de herberg, het was alsof Kerst en Pasen samenvielen.

De ontgoocheling was groot, teleurstelling die al snel plaats maakte voor een dosis ergernis, want waarom had niemand hem gewaarschuwd?….Toch realiseerde hij zich dat de in dit Paasweekende werkeloze hand hier vooral in eigen boezem diende te verdwijnen. Zuiderweg: “Hier had ik geen rekening mee gehouden. Ik ben mijn standpunt ten aanzien van religie momenteel drastisch aan het heroverwegen, want dit voelt toch als een straf. Maar iets waarvan ik niet geloof dat het bestaat, kan technisch niet straffen, dus daar raak ik intellectueel behoorlijk in de knoop.”

Zuiderweg heeft Putski intussen om advies gevraagd. Die heeft voorgesteld dat hij zich in de toekomst iets bescheidener zal gaan opstellen als het om transcendente zaken gaat. Putski: “Een radicale bekering hoeft ook weer niet gelijk, maar dit is toch wel een event in het leven van Zuiderweg, dat om maatregelen schreeuwt….de sprong van atheïst naar agnost ligt mijn inziens nu toch wel voor de hand.”

“Het weer werkte ook niet mee”, zucht Zuiderweg. “Het is momenteel met Pasen kouder dan het met Kerst was en dan ga ik die feesten waar ik toch niets mee heb dus door elkaar halen.”

Helaas niet in actie afgelopen weekend in Hoogeveen.

Het bericht is nog niet eens zo heel oud: ’t is mooi geweest! Met gepaste trots presenteert de komkommerschaaknieuwsredactie daarom het heuglijke nieuws dat het intussen alweer 100% is ingehaald door de actualiteit!….U leest het goed: Voor de 25e keer gaat Michiel weer beginnen met schaken.

Reden, uiteraard, voor een nieuw vraaggesprek.

Wat bewerkstelligde de plotselinge ommekeer?
Michiel (onmiddellijk): “Mijn plotselinge bloedvorm. Harrie Hofstee, Piet Beetsma, Jan Oord, ze gingen allemaal door de gehaktmolen afgelopen week. Ik stond er zelf ook van te kijken. ’t was smullen.”

Uit de laatste week van maart: de restanten van Michiels tegenstanders (in overdrachtelijke zin)

Heb je hier een verklaring voor?
Michiel (glunderend van oor tot oor): “Nee, maar het plezier is weer helemaal terug. Soms zet je een stapje terug zonder door te hebben dat je een enorme aanloop aan het nemen bent. Kennelijk was ik dat dus steeds aan het doen. Ik vroeg het me telkens al af: waar ben ik toch mee bezig?…dat dus!”

Maar niets gaat toch zomaar?
Michiel (na enig nadenken):  “Mijn dank gaat uit naar mijn persoonlijke coach E. Zuiderweg. Als die dan opmerkt dat hij zich niet zou schamen voor sommige van mijn laatste partijen…dan slik ik wel even wat weg. Putski probeerde me ook altijd op te beuren, maar die kan ook vreselijk zeuren.”

Je doelt dan op: Verlies je de partij dan win je de les?
Michiel (zuchtend): “Dat soort pseudowijsheden. Het heeft altijd zo’n normatieve lading bij hem…krijg ik vreselijk de kriebels van.”

Je bent zo goed als je laatste partij hoor ik wel eens…sta je daarbij stil?
Michiel (peinzend):  “April is krap een paar dagen oud, maar ik ben nu alweer gevraagd voor de allesbeslissende slotmatch voor Staunton op 12 mei. Als je wint heb je vrienden. Met zo’n hattrick speel je je in de kijker. Ik voel me sterk en wil belangrijk zijn voor het team….eh…wat vroeg je ook alweer?”

Of je nu, na bijvoorbeeld twee keer verliezen, ook voor de 25e keer weer gaat stoppen met schaken?
Michiel (verveeld): “Als je verliest spugen ze je natuurlijk even hard weer uit, zo werkt dat in het sportwereldje. Maar ik heb geen zin om daar nu alweer over na denken. Ik leef in het moment.”

Succes.
Michiel (vol zelfvertrouwen): “Komt goed!”

Meeuwsen: Geen zorgen voor morgen…Noordelijke schaakwereld, kom maar op.