Schaak- en damclubs in het zuiden des lands waarschuwen voor de komst van de denksportprocessierups. Na de eikenprocessierups en het draaigatje is dit een nieuwe invasieve exoot die aan een snelle opmars bezig is en naar verwachting spoedig heel Nederland zal veroveren. Het beest maakt zijn nesten het liefst in kasten waar schaak- en damclubs hun materiaal bewaren. Een keer uit het ei gekropen richten ze een ware verwoesting aan: houten borden, schaakklokken, notatieformulieren, schaakstukken, ze lusten er wel pap van en ze maken er ook pap van! In Zuid-Limburg heeft menig lokale club zijn totale schaakinventaris al zien veranderen in een kleverige brij. En dat is nog niet alles, de diertjes laten ook nog onzichtbare haartjes achter. Schakers die in aanraking met de minuscule haartjes komen, kunnen acuut schaakblind worden of in een afschuwelijke tijdnood komen omdat ze niet meer durven te zetten. We vroegen schaker schuine streep bioloog Edwin Zuiderweg naar de vraatzuchtige nieuwkomer, maar hij moet bekennen dat hij ook voor een raadsel staat: “Ik kan hem nergens vinden in mijn ANWB-vlinder- en rupsengidsje. Mogelijk gaat het om een mutatie, in een laboratorium ontwikkeld door een schaakhater wellicht? Het zou ook verband kunnen houden met het veranderende klimaat. Eén ding is zeker: ook de schaakwereld ontkomt niet aan de gevolgen van de opwarming van de aarde!” Bestrijding van de rups is moeilijk. Clubs die ermee te maken hebben, zijn noodgedwongen overgegaan op het spelen met marmeren borden en stukken en de zetten worden nu dan maar op leisteen geschreven met krijt. Een beetje terug naar de tijd van de Flintstones, kunnen we wel stellen.

Wit aan zet moet mat geven, zwart verdedigt zich als een denksportprocessierups

De voorbereidingen op het nieuwe schaakseizoen zijn in volle gang. Sponsoren komen, sponsoren gaan, spelers wisselen van club, het materiaal wordt geteld, gesorteerd en gepoetst. In dit verband vermeldenswaard is dat zowel Michiel Meeuwsen als Edwin Zuiderweg flink geïnvesteerd heeft. Zij zullen met een fonkelnieuwe bril op de neus aan het nieuwe seizoen beginnen. Beiden hopen het aantal tactische fouten hiermee fors terug te dringen. Ook het visualiseren van stellingen, een belangrijk onderdeel van het vooruitrekenen, zou een boost kunnen krijgen door slim geslepen glazen.

Nochtans is dat niet de hoofdreden voor de aanschaf. Bij Edwin vloog er deze week een verdwaalde voetbal tegen zijn oude bril aan, die helaas total loss moest worden verklaard. Michiel ontdekte dat zijn goedkope drogisterijbrilletje er de oorzaak van was dat hij al behoorlijk lang lopers paardensprongen zag maken en torens over diagonalen vliegen. Het laat onverlet dat voor beiden het moment ideaal is: precies voor de start van het nieuwe seizoen.

Een zonnebril biedt het voordeel dat de tegenstander in het ongewisse blijft of hij op de damevleugel zal worden opgerold of dat het juist zijn koningsvleugel is, die rijp is voor de sloop. Toch is deze jaren ’90-hype langzaam uitgedoofd.

De Immer Grüne, De Parel van Zandvoort, alle 21 partijen uit de Match van de Eeuw. Wie de slaapkamer van Erwin Kok betreedt, kan zich vergapen aan een wonderlijk behang. Hoe graag zou hij hieraan een juweeltje van eigen hand toevoegen? Boven zijn bed is hiervoor al enige tijd een uitsparing ter grootte van een kingsize diagram gereserveerd.

In de juni-vierkampen van de Groninger Combinatie leek onlangs het moment daar. Tegen Boudewijn Hoogeboom (lokaal vooral bekend van de Boudewijn Papers ) lag de onsterfelijkheid opeens voor het oprapen, zo meende Erwin:

Kok-Hoogenboom, Stelling na 21…f5. Erwin nam hier het briljante 22. xg6?? waar en zag zijn hand de zet uitvoeren, zijn hart klopte in zijn keel. Echter, na het koele 22…xg4 23 Txh7+ Kxg6 maakte zijn maag een driedubbele Gaylord. De witte dame had een roemloze aftocht gemaakt en het mat was ver te zoeken…

Erwin voert momenteel mental coaching-gesprekken met Maarten van der Weijden. Immers, ook diens eerste poging de Elfstedentocht te zwemmen strandde vorig jaar jammerlijk. “De tweede keer weet je veel beter waar je op moet letten” aldus Erwin. “Een koning heeft maximaal acht velden waar hij heen kan vluchten, ik miste er nu een. Ik zit op 7/8. Van der Weijden haalde vorig jaar op 8 km na Dokkum, hij zat toen dus op 9/11. Wat dat betreft ben ik zelfs iets verder dan hij toen.”

Voorlopig is de schaakgeschiedenis nog niet verrijkt met een ‘Onyx van Usquert’. Wanneer men in ogenschouw neemt hoe serieus Erwin hiermee bezig is, lijkt dat een kwestie van tijd. Pijnlijk was wel de gevoelloosheid waarmee Gert Ligterink twee dagen erna al meende te moeten schrijven over een wel geslaagd dameoffer in Koks’ lijfblad De Volkskrant.  “Dat had wel met iets meer mededogen gemogen” aldus Kok. “Maar Gert laat zich niet zo vaak meer zien in het Jannes, mogelijk was hij nog niet bekend met het drama dat zich daar had afgespeeld.”

Wo ist der Großmeister? Veel van onze lezers vragen het zich af. Welnu het geval wil dat een onze verslaggevers hem vanmiddag tegen het lijf liep en hem natuurlijk meteen de vraag stelde waarom we hem tegenwoordig zo weinig meer achter het bord met de 64 velden zien? Het blijkt zo te zijn dat Frank inwendig verscheurd wordt. Hij heeft twee grote liefdes en dat zijn de godinnen Caïssa en Minerva, die een felle concurrentiestrijd leveren en momenteel lijkt Minerva, de godin van de Schone Kunsten de bovenhand te hebben. Zij inspireert hem en drijft hem naar grote artistieke hoogten. Immense beeldende kunstprojecten slokken hem helemaal op en tijd voor een potje schaak, laat staan toernooien, is er simpelweg niet. Zelfs kunstbroeder Jaap Ham (dichter en blogger) wist hem niet te vermurwen om een toernooitje in een bekende lokaliteit in het hartje van de Stad te komen spelen, waar ook nog leuk wat pecunia te verdienen vielen. Het is duidelijk dat Minerva op dit ogenblik de bovenliggende partij is en het is de grote vraag of Caïssa zich nog uit haar verstikkende wurggreep zal weten te verlossen. Helaas zijn er voorlopig dus geen schaakpartijen te bewonderen van Frank, maar wie toch iets van hem wil zien, zal naar Den Haag moeten afreizen, want daar schijnen die reusachtige beeldhouwwerken te zullen gaan verrijzen. Ondertussen zetten wij in een nostalgische bui nog maar eens dat plaatje van Mary MacGregor op: Torn between two lovers, actin’ like a fool. Lovin’ both of you is breaking all te rules.

Is dit ongeveer wat we mogen verwachten bij de intergalactische beeldhouwkunst?