Volgens sommigen gaat het op deze site altijd over de usual suspects, de Zilverbergen, Zuiderstegen,Van Hamonds, Meeuwies en Putski’s. Daarom wou ik het dit keer eens hebben over de huidige generatie jeugdschakertjes, de Generatie ZET. Ik maak me een beetje zorgen om deze jongelui. Niet dat ze geen schaaktalent zouden hebben maar vanwege hun enorme geldzucht. Ik sprak de winnaar van de ratingprijs van het Beach Chess Toernooi en die vertelde me dat hij van zijn ouders voor elke overwinning een donnie kreeg. Een donnie bleek 10 euro te zijn. Volgens hem draaide het allemaal om doekoe (geld). Zijn streven was om zeker vijf keer te winnen, want dan zouden er vijf donnies opgestreken worden. Vijf donnies bij elkaar opgeteld werd een bankoe (50 euro). Met het prijzengeld erbij misschien wel het dubbele en dan praten we al over een barkie (100 euro). Nog een paar van zulke rapidtoernooitjes en het kapitaal van de jeugdspeler staat al op een doezoe (1000 euro). Waar gaat al die doekoe heen vroeg ik de jongeling? (die overigens van mij won, van Edwin Zuiderweg en het diens broer Hiddo ook bijzonder lastig maakte) Op de bank of in een spaarvarken suggereerde ik naïef. Welnee, eerst nieuwe patta’s (sportschoenen) dan een gloednieuwe portjie (mobiele telefoon) en alvast wat opzij zetten voor een waggie (auto liefst sportief modelletje met open dak Renault Mégane of Porsche). Maar we moesten ons boeiende gesprek afronden want het was tijd voor de prijsuitreiking en ons broodschakertje moest zijn envelop met doekoe afhalen bij penningmeester Wim Krijnen. Voor mij zat er helaas geen enkele donnie in dit keer.

Een loto, een donnie, een dubbele donnie en een bankoe

Gister moest ik tijdens het Beach Chess toernooitje spelen tegen iemand van de Groninger Combinatie (vanwege die nieuwe privacywetgeving zijn we als de dood om nog namen te noemen) die als gewoonte heeft om rechts van zijn bord een klein rood olifantje te plaatsen. Bijgeloof waarschijnlijk. Dergelijke types menen alleen nog te kunnen winnen als hun talisman aan hun zijde is. Ik moest daarom ook sterk de neiging onderdrukken om met duim en wijsvinger het plastic prul weg te schieten. Maar ja wedstrijdleider Roland Kroezen had ons gevraagd ons sportief te gedragen en daar heb ik me maar aan gehouden. Toch vind ik dat men wel eens paal en perk mag stellen aan het meenemen van allerlei prullaria naar het schaakbord. Dit soort dingen kunnen heel snel uit de hand gaan lopen. Straks neemt Hiddo Zuiderweg zijn hele verzameling smurfenpoppetjes mee en gaat die allemaal uitstallen langs de velden. Misschien haalt Annelies van de Heuvel het wel in haar hoofd dat ze alleen nog kan winnen als er een strijkbout op haar speeltafel staat of komen er weer andere schakers met waxinelichtjes en wierookstokjes aanzetten. Waar ligt de grens van wat wel en niet is toegestaan? Als je dan zo verkikkerd bent op miniatuurdiertjes en andere frutsels, koop dan een letterbak bij MamaMini en stop daar je geslurfde vriendjes in maar maak van de schaakarena geen poppenkast!

Wie olifanten wil, verwijzen wij naar Chinees schaken

Niet breed bekend is dat de bekende Noordelijke schaker-bioloog Edwin Zuiderweg een groot vogelaar is. En al jaren staat het baardmannetje hoog op zijn lijst van nog te spotten vogels. Gisteren deed zich tijdens een wandeltocht met schaker-postbode Michiel Meeuwsen een unieke kans voor. Op de route Veendam – Oude Pekela zag Michiel opeens het baardmannetje in vol ornaat opduiken. Helaas had Edwin op het moment suprême net een plaspauze ingelast. Toen hij daarvan terugkwam, was het vogeltje gevlogen: nog wel te horen, maar het liet zich niet meer zien.

Als een amateur-schaker die in vliegende tijdnood een Grootmeester mat kan zetten, maar door een acute niesbui door de vlag gaat. Gelukkig heeft Edwin de foto nog.

Amerikaanse diplomaten op Cuba zouden ziek geworden zijn na een zogenaamde akoestische aanval. De media doen er nogal hijgerig over maar er is in feite niks nieuws onder de zon. In het schaken hanteert niemand minder dan Good Old Bontsie dit uiterst effectieve wapen al sinds jaar en dag met name om “grote vissen” mee te vangen. Het begint er al mee dat hij de speelzaal binnen komt rijden alsof hij meedoet aan een rodeo daarbij kreten slakend als “Joechei” en “Jippie!”. Tijdens de schaakpartij gaat het maken van geluiden van allerlei aard gewoon verder, af en toe een hoestbui, geslurp van koffie door een rietje en verbale interrupties zoals “Moeilijke stelling, moeilijke stelling!”, “Interessant” of een onheilspellend gegrinnik waarbij je weet dat Ton iets aan het uitbroeden is. Bij complexe stellingen wil de heer Bontsema ook nog wel eens twee keer kort achter elkaar met zijn elleboog op de tafel beuken waarbij de stukken bijkans drie centimeter opspringen. Ook de geluiden die afkomstig zijn van zijn rolstoel -een plotseling en keihard TUUT TUUT- dragen bij aan het uit de concentratie halen en desoriënteren van de tegenstander. Gezien zijn opmerkelijke zegereeks van de laatste tijd (Frans Hindriks, Paul Zilverberg en Poppe Dijkhuis werden verslagen, kiieuw kiiew!) zou het Komkommernieuws niet verbazen dat Tons rolstoel recentelijk is uitgerust met nieuwe James Bond-achtige snufjes zoals een device waarmee infrasonore geluidsgolven op de tegenspeler worden afgevuurd. Wij raden eenieder die tegen Ton wordt ingedeeld daarom aan om gehoorbescherming mee te nemen. Oordopjes zijn waarschijnlijk niet afdoende, maar zet zo’n ding op die die bouwvakkers die met een drilboor werken ook dragen.

Bontsema twee punt nul nu met nog meer hoorbare én onhoorbare geluiden

Als zichzelf respecterend nieuwsmedium heeft Komkommerschaaknieuws met enige zorg kennisgenomen van de Algemene Verordening Gegevensbescherming die vorige maand van kracht werd. Zij kan voor de schaaksport grote gevolgen hebben. Denk aan een volledig geanonimiseerde ratinglijst…of toernooien waarbij deelnemers elkaar moeten aanklampen: “bent u inschrijfnummer 31 wellicht?….nee ik ben nummer 18….maar ik speel tegen 27, hebt u die gezien?”

Ook zal het niet lang meer duren of het wordt toegestaan om met plaksnor, pruik en zonnebril achter het bord te verschijnen. Ziet men alleen nog aan de wijde pijpen wie de tegenstander is, of aan een zeer snelle scootmobiel ergens in de hoek; uit het bagagemandje steken een paar Spaanse pepers. Een zakje boterhammen naast iemands bord kan ook zomaar de enige aanwijzing zijn. Of geluiden, je staat erg slecht en hoort opeens ‘kjieuw, kjieuw’. Wie zou dat nou zijn?

Een ander probleem wordt de verslaglegging. Verslagen kunnen erg vreemd gaan aandoen: “Ons lid wiens bondsnummer drie tweeën telt, won van een man met een paarse pruik. Helaas gold dat niet voor schuilnaam Snuif, die zijn dame verspeelde tegen XYZ, welke heer overigens op knappe wijze onherkenbaar geschminkt was als clown Bassie.”  Scribenten moeten op hun tellen passen: Mag je het merk auto waarin je werd vervoerd wel of niet noemen? De knalgele stropdas van je tegenstander? De Russische moedervloek vermelden, nadat je tegenstander een vol stuk wegblunderde? De Autoriteit Persoonsgegevens weet je te vinden, dat dan weer wel. De boetes zijn niet mals.

Gekkigheid zal men wellicht denken, maar het volgende gebeurde déze week al: in de vierkampen die schaakclub Haren momenteel organiseert is Michiel Meeuwsen in de volgende ronde gekoppeld aan een speler die volledig anoniem wenst te blijven. Dat gaat toch wel heel erg ver! Hoe moet hij zich nu voorbereiden? Ik zag het hier: Op 15 juni aantreden tegen JD, daar moet Michiel het mee doen! Voor de zekerheid heeft hij alle partijen van Jan Doedel, Joris Driepinter en John Doe alvast gegoogeld. En dat zijn er nogal wat!

Schuilnaam Olifant. Hij was zijn tijd ver vooruit.