Als zichzelf respecterend nieuwsmedium heeft Komkommerschaaknieuws met enige zorg kennisgenomen van de Algemene Verordening Gegevensbescherming die vorige maand van kracht werd. Zij kan voor de schaaksport grote gevolgen hebben. Denk aan een volledig geanonimiseerde ratinglijst…of toernooien waarbij deelnemers elkaar moeten aanklampen: “bent u inschrijfnummer 31 wellicht?….nee ik ben nummer 18….maar ik speel tegen 27, hebt u die gezien?”

Ook zal het niet lang meer duren of het wordt toegestaan om met plaksnor, pruik en zonnebril achter het bord te verschijnen. Ziet men alleen nog aan de wijde pijpen wie de tegenstander is, of aan een zeer snelle scootmobiel ergens in de hoek; uit het bagagemandje steken een paar Spaanse pepers. Een zakje boterhammen naast iemands bord kan ook zomaar de enige aanwijzing zijn. Of geluiden, je staat erg slecht en hoort opeens ‘kjieuw, kjieuw’. Wie zou dat nou zijn?

Een ander probleem wordt de verslaglegging. Verslagen kunnen erg vreemd gaan aandoen: “Ons lid wiens bondsnummer drie tweeën telt, won van een man met een paarse pruik. Helaas gold dat niet voor schuilnaam Snuif, die zijn dame verspeelde tegen XYZ, welke heer overigens op knappe wijze onherkenbaar geschminkt was als clown Bassie.”  Scribenten moeten op hun tellen passen: Mag je het merk auto waarin je werd vervoerd wel of niet noemen? De knalgele stropdas van je tegenstander? De Russische moedervloek vermelden, nadat je tegenstander een vol stuk wegblunderde? De Autoriteit Persoonsgegevens weet je te vinden, dat dan weer wel. De boetes zijn niet mals.

Gekkigheid zal men wellicht denken, maar het volgende gebeurde déze week al: in de vierkampen die schaakclub Haren momenteel organiseert is Michiel Meeuwsen in de volgende ronde gekoppeld aan een speler die volledig anoniem wenst te blijven. Dat gaat toch wel heel erg ver! Hoe moet hij zich nu voorbereiden? Ik zag het hier: Op 15 juni aantreden tegen JD, daar moet Michiel het mee doen! Voor de zekerheid heeft hij alle partijen van Jan Doedel, Joris Driepinter en John Doe alvast gegoogeld. En dat zijn er nogal wat!

Schuilnaam Olifant. Hij was zijn tijd ver vooruit.

Nu het er op lijkt dat de sponsoring van Sissa echt gaat stoppen, gonst het van geruchten rond telgen van de familie Van Foreest. Lucas wordt al enige tijd in verband gebracht met En Passant Bunschoten, Jorden zou zich mogen koesteren in de warme belangstelling van voormalig landskampioen Kennemer Combinatie. Over hun jongere broers en met name de ene zus is vooralsnog geen nieuws, maar in de rede ligt wel dat ook zij snel onder de pannen zullen zijn.

De Van Foreesten staan voor alles open: combinatietransfers, spelersuitruilen, betaling in natura (een nieuwe MPV of SUV voor toernooibezoek staat hoog op het verlanglijstje), niets is onbespreekbaar.

Komkommernieuws is trots op deze primeur: Mino Raiola is derhalve officieel benaderd om een uitstapje naar de schaaksport te komen maken. Alleen hij staat garant voor de beste deal. Nog niet bekend is of de bekende spelersmakelaar al geaccepteerd heeft.

Raiola: “Heel iets anders, maar waar goede fees te verdienen vallen, daar kom ik in beeld, dat is duidelijk.”

Soms ontdek je correlaties die je absoluut niet verwacht. Zo stuitte ik deze week op frappante dwarsverbanden tussen het schaakspel en religie. En dan doel ik niet op de sterke schaker Jop Delemarre, die theoloog is, ook niet op de veel zwakkere schaker Putski, ook theoloog. Noch heb ik het over de vrouw van Hans Böhm, die eveneens theoloog schijnt te zijn, en naar verluidt nog minder goed schaakt dan Putski.

Nee het is onze eigen goede oude Michiel, komkommerjournalist van professie, die exact dezelfde houding ten aanzien van religie etaleerde als hij doorgaans tot het schaakspel aan de dag legt! Hoe wonderlijk is dat. Toen ik zijn katholieke roots laatst aanstipte liep hij helemaal leeg:

“Die katholieke achtergrond van mij is flinterdun hoor. Als kind was ik al wars van religie. De nonnetjes hadden hun handen vol aan mij. Elke keer als ze me wilden ophalen voor catechisatie dan was de vogel gevlogen. Ik spijbelde eigenlijk altijd en weigerde categorisch om in de Bijbel te lezen. De eerste communie is nog net gelukt, al had ik de hostie onder mijn tong verstopt en heb ‘m later uitgespuugd. Het Heilig Vormsel is ze niet meer gelukt bij mij, want toen ik 12 was, was ik al zo recalcitrant dat ze mij niet meer naar de kerk kregen en al helemaal niet hun rare rites konden laten uitvoeren. Op de dag dat ik 18 werd, ben ik meteen naar het Gemeentehuis gefietst om me uit te laten schrijven als katholiek. Al blijf je voor de katholieken altijd katholiek tenzij de paus je excommuniceert, maar dan moet ik het wel heel bont maken. Bij elke verhuizing komt er wel altijd een pastoor op bezoek om te peilen hoe het er mee staat. Die krijgt van mij dan wel een kop koffie want gastvrijheid staat wel hoog in het vaandel bij mij, maar ik leg de beste man dan ook wel uit dat ze op het gebied van geloofsbeleving weinig van mij te verwachten hebben.”

Soortgelijke mails krijg ik ook geregeld over het schaakspel, wat voor verschrikkelijk spel dat wel niet is. Met name als er een potje verloren wordt, zo lijkt het, maar dat zal toeval zijn. Vandaag vond ik namelijk een tirade in mijn mailbox die geheel los stond van zijn eigen gepruts. Ik had mijzelf verstout hem een recente partij van mij tegen Yeb Blom op te sturen, met de toevoeging dat ik wat geluk had gehad, maar dat de engine toch ook veel zetten goedgekeurd had. De reactie liet niet lang op zich wachten:

“ik speel alleen partijen van grootmeesters na. Andere partijen belanden net als alle mail van Jaap Ham linea recta in de spambox. En met wie “de engine” het wel of niet eens is, moeten we dat interessant vinden? Ik vind dat gedweep met die engines een moderne vorm van de Mammon aanbidden, probeer zelf de zetten die je gedaan hebt eens te begrijpen. De engine geeft wit een klein plusje, ik kan daar helemaal niks mee!”

(Let ook op de fraaie vergelijking tussen engine en mammon waarmee Michiel tussen neus en lippen door zijn epistel lardeert.)

Ik stel een audiëntie voor in Vaticaanstad. De Paus, religieuze Grootmeester, en Michiel hebben het nodige te bespreken. In samenspraak met Bisschop (= loper!) Van den Hout (schaakstukken!) van het bisdom Groningen wil ik de mogelijkheden daartoe verkennen. Wat zou het mooi zijn als ik de beide heren achter een schaakbord zou weten te krijgen. Keuvelend over het katholieke gedachtegoed, metaforisch het edele schaakspel verbindend met tal van religieuze praktijken. Communicatie op hoog niveau. De paus kan men wel beschouwen als de Stockfish van het katholicisme.

Excommunicatie kan ook aan de orde komen. Sterker nog, als Michiel tegen de Heilige Vader stoethaspelig kopje onder gaat, houd ik mijn hart vast. Michiel Andreas kan zomaar de controle verliezen en verbaal helemaal losgaan op Petrus’ laatste opvolger. In dat geval ligt het zelfs in de lijn der verwachting dat het tot uitbanning komt. Bij enkele nonnetjes in het Friese zou dat met terugwerkende kracht geen verbazing wekken.

Pogingen worden ondernomen om de paus tegen Michiel achter het bord te krijgen

Virtual Reality in de reisbranche is al een tijdje in opkomst. Liggend in een luie stoel onder een zonnebank, nippend aan een cocktail, met een VR-bril op de neus je wanen aan de Côte d’Azur. De betere VR-reizen zijn inclusief een paar uur durende virtuele vliegreis, dat in een comfortabele eerste-klasse-vliegtuigstoel, met onbeperkte beenruimte en halverwege de reis een kwalitatief hoogstaande vliegtuigmaaltijd.

Nieuw fenomeen is de introductie van de VR-ervaring in de schaaksport. Vanaf heden is het mogelijk om naar keuze Carlsen, Kasparov of zelfs Fischer te verslaan, slechts door een VR-bril op te zetten en de zetten die van tijd tot tijd door het oortelefoontje klinken uit te voeren op een bord.

Van Carlsen winnen in fraaie aanvalstijl kost 100 euro. Een partij wordt random uit een grote database getrokken en de betalende klant krijgt de niet te missen kans om de zetten waarmee ooit een tegenstander Carlsen op de knieën kreeg zelf te spelen op een aan de VR-bril bevestigd bord. Virtual Reality zorgt ervoor dat het lijkt alsof het Carlsen zelf is die de tegenzetten uitvoert. En ten slotte balend zijn hand aan jou reikt.

De lijst van spelers waaruit gekozen kan worden groeit met de week. Ook locale toppers worden toegevoegd. Hoeksema gaat voor een tientje. Putski verslaan? Dat kan al voor 50 eurocent. “Dat zijn ongeveer de kosten van het stroomverbruik” aldus de expoitant. “Duurder kunnen we het echt niet maken. Zijn rating is enorm gezakt het laatste jaar. Dan zeggen mensen al gauw: ik versla die Putski wel met de bril af.”

Voor Groningers kan het ook aardig zijn om Der Großmeister te kiezen, met als tip het toevoegen van de module ‘oeverloze tirade van Frank na afloop‘, voor een kleine meerprijs.

Nieuwe technieken brengen nieuwe ervaringen binnen handbereik. Ook leuk om kado te geven!

Het gerucht gaat dat een niet nader te noemen schaker van de Groninger Combinatie, overigens ergens op de bovenstaande foto aanwezig, overweegt om op Koningsdag, morgen in de stad Groningen, opnieuw een klein rookbommetje te gooien.

Komkommerschaaknieuws kreeg inzage in uiterst geheime voorbereidingen, toen zij bij toeval de wijde pijpen van desbetreffende persoon een feestwinkel aan het Zuiderdiep zagen binnengaan…. Het zij benadrukt dat de trouwe lezersschare van deze site met klem gevraagd wordt deze informatie voor zich te houden.

Komkommerschaaknieuws moet tot zijn spijt mededelen dat het team van begeleiders rond Michiel Meeuwsen, na diens recente nederlaag tegen Evert Stoel van HSP Veendam 2, het zorgvuldig uitgestippelde pad naar de match om het wereldkampioenschap heeft moeten bijstellen. De vertraging wordt geschat op twee jaar. De leercurve, waarvan al bekend was dat deze meer overeenkomsten met een pannenkoek vertoonde dan met de berg Mount Everest, laat nog net ietsje minder helling zien dan aanvankelijk gedacht, gehoopt en ingeschat.

Trek de agenda’s maar vast: 2037 is het nieuwe vastgestelde jaar. Eerder werd uitgegaan van 2035: “De match van de eeuw – een eeuw later” stond op draft versies van de poster. Dat zal moeten worden aangepast naar iets anders pakkends.

Meeuwsen, overigens een anagram van ‘mens Euwe’, wie kan hem dat nazeggen, was graag al in 2035 aangetreden, maar de gebeurtenissen van gisterenavond mogen en kunnen niet worden genegeerd. Carlsen heeft een rating van 2838, Stoel komt op de meest recente lijst tot 1571. Met 50 punten progressie per jaar zijn we er niet langer, zo leren kille berekeningen. Zo hard is het.

Positieve ontwikkeling is wel dat er vooralsnog niet gestopt is met schaken na deze verliespartij. Ook de flexibiliteit van het team rond Meeuwsen valt te prijzen. Het kwartje viel dankzij de berichtgeving rond de Noord-Zuid-lijn in Amsterdam, toevallig ook gisteren in het nieuws. Oorspronkelijke planning opening: 2011; open: 2018. “Toen dachten wij: dan is twee jaar uitstel eigenlijk nog heel redelijk” aldus een van de betrokken sportpsychologen die liever anoniem wil blijven.

Het meerjarenplan is bijgesteld: het wordt twee jaar later.

In de noordelijke schaakwereld is onthutst gereageerd op de salarisverhoging die het bestuur van het Jannes van de Wal-Denksportcentrum aan Ria Rus heeft toegekend. Deze bedraagt ruim 50% van haar huidige loon, waar haar eigen vaste medewerkers het onlangs nog moesten doen met een schamele inflatiecompensatie van 1,7%. Saillant detail: het was Rus zelf die deze verhoging voor haar medewerkers bepaalde.

“Ria is een absolute topper. Ze werd betaald op Jupiler-league niveau. Nou dat schenken ze niet eens in het Denksportcentrum, dat hoef ik u niet te vertellen” aldus bestuursvoorzitter Harry Runsink. “Haar nieuwe gage is op eredivisieniveau, daar waar zij thuishoort.”

Verder bestond er al enige tijd de vrees dat Ria haar heil zou zoeken in het buitenland, zo laat hij weten. Onder meer Hilton London Metropole zou gehengeld hebben naar haar diensten, alsmede The Ritz in Parijs; internationale ketens die talent veelal uit het buitenland halen. Zij zullen verder moeten zoeken. Ria heeft nu wel moeten beloven minstens vijf jaar nog verbonden te zullen blijven aan het Denksportcentrum.

De reacties op Sociale Media waren kort na de bekendmaking van het nieuws vernietigend. “Belachelijk. Jannes draait zich om in zijn graf.” zo weet @pietje123. “Niet zo lang geleden stond het voortbestaan van het JvdW serieus ter discussie, leert men dan helemaal niets?!?” reageert een ander op Facebook.

Ria Rus, die met stip binnenkomt in de nationale top 50 van best betaalde horecaondernemers, was niet bereikbaar voor commentaar.

Ondanks alle commotie een goede dag voor Ria.

Het was een wonderbaarlijk schouwspel afgelopen maandag op de clubavond van Staunton. Koploper Edwin Zuiderweg nam het met de witte stukken op tegen de veel lager geklasseerde Jeljer Dijkstra, normaal gesproken een vaste klant van Edwin die ik vorig jaar nog hoorde verzuchten “Wat doe je me aan Edwin?”

Maar Edwin was even niet die fiere en fitte koploper van het vorige half jaar meer. Het energiewijzertje stond zwaar in het rood, na een drukke werk-/cursusdag. Waar Jeljer juist leek te blaken van de adrenaline…zou dat wel goed komen voor de koploper? Krachtzet na krachtzet kwam er uit Jeljers koker, mokerslagen die Edwins stelling alras de aanblik gaven van een eeuwenoude Loppersumse boerderij; om de verliezer te citeren, zetten “waartoe ik Jeljer niet in staat had geacht.” Uiteraard had schrijver dezes dit graag met diagrammen geïllustreerd, maar helaas is er nog geen notatie vrijgegeven. Wel viel me op dat bij een aantal met veel overtuiging uitgevoerde zetten Jeljer een stukje omhoog leek te komen. Ik kon hier verder niet te veel aandacht aan besteden, zelf verwikkeld als ik was in een zeer complexe stelling tegen de huidige clubkampioen Jonas Hilwerda (wat een mooie vechtremise werd ten slotte.)

Na Edwins capitulatie, zeker sportief en respectvol, en een korte analyse door beiden, paradeerde Jeljer nog tijden lang glunderend door de speelzaal, graag bereid tot uitleg aan wie maar een spoortje van belangstelling toonde. Thuisgekomen wachtte hem bij het slapen gaan echter een grote verrassing: beide voeten bleken opeens onder de lekkere warme deken uit te steken…..met sokken aan is Jeljer gaan slapen. Een held dus, niet op, maar met sokken.

De strijd om het kampioenschap bij Staunton ligt door deze ontwikkelingen weer helemaal open. Bruno Jelic is Edwin nu op een paar puntjes genaderd. En het stopvirus blijkt besmettelijker dan gedacht. In een afgemeten verklaring liet Edwin kort na afloop van de partij weten “Ik ga voorlopig niet meer komen op maandag, want ik heb geen zin om zo ver onder mijn niveau te spelen.” Interessant zal zijn om te zien of dit voornemen langer stand houdt dan doorgaans het geval is bij Michiel Meeuwsen, de koning van de geworpen handdoek, beter gezegd: het gekatapulteerde badlaken.

Komkommerschaaknieuws zal u op de hoogte houden.

Jeljer Dijkstra: vandaag naar IKEA

Komkommerredacteur Michiel Meeuwsen is jarig vandaag, zelfs Tata besteedt er ruim aandacht aan, en jawel: er zal zeer binnenkort weer een schaak-t-shirt gepresenteerd worden door mederedacteur Van Putten. De derde al sinds Michiel schaakt….

Want het wil nog steeds niet boteren tussen Michiel en het edele schaakspel. Zo ging het vorige week maandag en ook afgelopen maandag alweer snel mis. Meeuwsen: “Schaken blijft voor mij op één been hinkelen door een mijnenveld. Ik ben eigenlijk alleen maar met mijn eigen zetten bezig, wat de tegenstander kan doen ontgaat me ten enenmale. Het is überhaupt een wonder dat ik wel eens een potje win geloof ik.”

Het gebruikelijke gesomber na een nederlaag en ja: er werd uiteraard weer subiet gestopt met schaken, tot tweemaal toe zelfs, het zal de wat trouwere lezers van dit blog niet verbazen. Tussendoor werd er kortstondig weer begonnen.

“Ik denk dat het komt omdat ik nooit jeugdschaker ben geweest en dus ook nooit gestructureerd schaken heb geleerd. Het is allemaal wat hapsnap geweest. Mijn tegenstanders denken echt na, ik staar alleen maar naar het bord zonder dat er ook maar enige hersenactiviteit plaats vindt in mijn bovenkamer.” zo analyseert hij zelf de diepere wortels van zijn geploeter.

Michiels coaches reageren niettemin positief. “Zonder ooit één tegenzet van de tegenstander zien aankomen en dan toch al in de eerste klasse spelen; er staat duidelijk geen maat op Michiels talent. Slechts dit ene elementje moet nog aan zijn spel worden toegevoegd dus: kijken wat de opponent van plan zou kunnen zijn.  Maar dat zal nog hard werken worden, want we hebben hier niet te maken met een heel steile leercurve.”

Dit weekend viert Michiel zijn feestje en zal het nieuwe t-shirt op deze plaats worden toegevoegd.

De vorige edities:

(2010 — In de beginjaren overheerste het ongeduld nog wel eens. Tegenstanders dachten soms ergerlijk lang na en dan zat Michiel maar te wachten tot hij weer aan de beurt was. Verder was er een voorkeur voor dubieuze zijvariantjes, waarmee snel gewonnen kon worden als de opponent de weerlegging niet kende. Er was daarbij zeker ook sprake van een gokelement, dat steeds vaker niet goed uitpakte.)

(2013 — In latere jaren werd het halen van punten steeds belangrijker, waar Michiels trainers erop begonnen te wijzen dat je van een verliespartij vaak meer leert dan van een winstpartij.)

En de meest recente:

(2018 — Michiels aanpak is geprofessionaliseerd. Online tracht hij zich verder te bekwamen in het spel en te verdiepen in de geheimen ervan. Maar wie hem bezoekt in zijn knusse woning aan de Holtstek ziet her en der ook analoge notatiebiljetten en -boekjes liggen met daarin behalve partijen van hemzelf ook erg veel materiaal van mogelijke concurrenten; “ter voorbereiding”. Over hoe hij aan deze notaties komt doet hij uitermate geheimzinnig. Verliezen blijft moeilijk en de angst ervoor bezorgt Michiel veel druk voor en tijdens een partij.)

Het stopvirus heeft deze keer overigens wel heel hard toegeslagen; Michiel deelde mee dat hij nog liever plaatsneemt in een badkuip vol ijsklontjes dan nog één schaakpartij te moeten spelen. Er wordt momenteel overleg gevoerd met het bestuur van Staunton of een dergelijke badkuip geplaatst kan worden in het speeltuingebouwtje De Helpen.

Postbezorger Sandd was deze week weer in het nieuws, omdat ze niet willen of kunnen voldoen aan de 80%-norm van vaste contracten, wat zal resulteren in torenhoge boetes, zoals het er nu voorstaat.

Nog pijnlijker echter was wat hen overkwam bij het verstrekken van de jaarlijkse sinterklaasverrassing. Sandd is een prijsvechter, niettemin wilde men het kinderfeest ook dit jaar niet ongemerkt aan haar medewerkers voorbij laten gaan.

Bij het doorgeven van de bestelling aan de groothandel lijkt er helaas iets vreselijk misgegaan. Er moet haast wel ergens een komma verkeerd terecht zijn gekomen, want zowel de chocoladeletter als de pepernoten kwamen op ongeveer 10% uit van wat de meeste mensen als normale afmetingen beschouwen. Toen de vergissing werd bemerkt was het te laat. Een van de ontvangers was uiteraard hun trouwe bode Michiel Meeuwsen, die de komkommernieuwsredactie laat weten:

“Als Sinterklaassurprise had Sandd volgens mij de kleinste chocoladeletter gevonden die er in de handel is, meer iets voor de kabouters van Dirk-Jan, er zat ook nog een piepklein zakje bij met drie miniatuurpepernootjes…”

Sandd wilde geen commentaar geven, behalve dat de bestelprocedure kritisch onder de loep zal worden genomen…..(dezelfde loep die men nodig had voor het vullen van de zakjes? -red.)

Ondertussen vult het team dat zich kan inschrijven bij het NK Bedrijfschaak volgend jaar zich gestaag, nu ook Edwin Zuiderweg zich Sandd-bezorger mag noemen. Hij heeft nog niet gereageerd op de minuscule Sint-Nicolaas-surprise van zijn nieuwe werkgever, mogelijk heeft hij deze geheel over het hoofd gezien.

Sandd bedoelde het vast goed, maar het aardigheidje vanwege 5 december was zo klein dat het sommige bezorgers niet eens opviel