Schaakclub Haren en speelzalen, het is geen gelukkig huwelijk. In zijn rijke geschiedenis speelde SC Haren al op vele locaties. Recent werden ze nog de dupe van het faillissement van Nescio, een hotel vlakbij de A28. Het inspireerde Komkommerschaak tot dit komkommertje: Haren is er klaar voor!

Vorig seizoen, na opheffing van de coronamaatregelen, raakte men in CBS de Borg verzeild, maar ook dat is onlangs met veel knallen en rookontwikkeling ten einde gekomen.

Reden voor Komkommerschaaknieuws om poolshoogte te nemen bij voorzitter Andreas Tasma, maar deze was niet genegen om ook maar een schijn van uitsluitsel te geven; anders dan: ‘een geschil over de staat van het gebouw’. De schaakclub was verantwoordelijk gesteld voor iets wat nadrukkelijk niet hun schuld was. Het leidde tot wilde gissingen. Een gat in de deur ter grootte van een scootmobiel? Twee evenwijdige moddersporen door de gangen? Een ingezakte liftvloer wellicht, met overduidelijke wielafdrukken?

Het detectivebureau dat wij inschakelden leverde snel en goed werk. Het bleek om een verstopte WC te gaan, met overstroming tot gevolg. Komkommerschaaknieuws is trots op deze riooljournalistiek!

Een rechtszaak dreigt nu, een ontlastende verklaring wordt door het bestuur van de schaakclub voorbereid. Zo is in alle stilte de afvoer al gecontroleerd op notatiebiljetten – met name verliespartijen van Harenspelers zouden bewijslast kunnen opleveren, die vlug verdonkeremaand diende te worden. Voor de hoorzitting is het slinkse idee opgeworpen om het requisitoir van de eisende partij te laten overstemmen door een luidgnuivende Ton Bontsema. Hoe het ook zij, (af)voer voor advocaten.

Of het eind goed al goed zal worden, is dus nog niet bekend, wel dat Haren een nieuw onderkomen heeft gevonden. Men is thans neergestreken in een uitvaartcentrum. Hoewel post-mortem of grafzet daar anders zullen klinken, toch niet eens zo’n gekke locatie, heel lawaaiig zal het er niet zijn. En de ironie wil zo dat geruchten dat Schaakclub Haren ten dode zou zijn opgeschreven, nu even zijn verstomd dankzij deze opmerkelijke verhuizing.

Nog niet veel schakers weten het, maar op een steenworp afstand van het Denksportcentrum op de Oliemuldersweg 47 bevindt zich tegenwoordig een heus nieuw wijkcentrum Bij Van Houten geheten. Het geval wil dat tijdens de laatste KNSB zaterdag van 12 maart gelijktijdig een Rommelmarkt werd georganiseerd in dat wijkcentrum. Fons van Hamond wist dat wel en ook dat voormalig schaker Michiel Meeuwsen daar de heerlijkste soepen kookt en dat Michiel daar ook met een kraampje met handel stond. Michiel wist Fons een prachtig cijferslot voor zijn fiets te verkopen voor het luttele bedrag van slechts 1 euro. Fons mocht het slot terplekke testen. “Kijk de code is 5312 en die cijfercombinatie moet je vervolgens wegdraaien en je fiets staat veilig”. Fons liep daarna weer terug naar het DSC om daar Erwin Kok tegen het lijf te lopen en vol trots toonde hij hem zijn nieuwe aanwinst. “Oh, zei Erwin dat is toch dat type slot dat je met 5312 open kunt krijgen?” Fons stond perplex, kan die man gedachtenlezen of zo en is hij paranormaal begaafd? Wim Krijnen kwam er ook nog bijstaan: “Ik ben een keer een tracking bike kwijt geraakt toen ik naar de Noordkaap fietste, zelfs in Lapland weten ze dat al die sloten code 5312 hebben”. Het lijkt erop dat Fons toch een beetje een kat in de zak heeft gekocht want nu het het Komkommerschaaknieuws heeft gehaald, weet in elk geval de halve Groninger Schaakwereld dat je zijn fiets mee kunt nemen met cijfercombinatie 5312. Maar eerlijk is eerlijk voor dat bedrag kun je met goed fatsoen ook niet verwachten dat je de enige codehouder bent van een dergelijk fietsslot. Michiel wacht overigens nog steeds op zijn euro, want Fons kocht het slot op de pof. 

(niet verder vertellen hoor maar Erwin was al bij Michiel thuis geweest en had het slot al gezien en hem was toen ook de cijfercombinatie verteld. Hoe Wim Krijnen het wist, is een groot raadsel)

“Iedereen weet dat ik schaken een v-e-r-s-c-h-r-i-k-k-e-l-ij-k spel vind, dus toen iemand mij op deze aankondiging wees, blokte ik gelijk de datum in mijn agenda.”

De wonderen zijn de wereld nog niet uit. In een week die beheerst werd door The Voice-schandalen kwam een Amsterdamse schaakclub op het idee van een antischaaktoernooi: Het Europese open Antichess. Michiel Meeuwsen twijfelde geen moment: hij verschijnt in juni weer achter het bord. “Het spel wordt behoorlijk vernacheld” zo licht hij toe “heerlijk. Het wordt een soort dammen met verplicht slaan en zo. En dammen is natuurlijk geweldig.” Er is zelfs een internationale federatie zo weet Michiel,  “De International Antichess Federation. Dat zegt wel wat. Allemaal mensen met net zo’n bloedhekel aan schaken als ik.”

Mederedacteur Van Putten is ontstemd. “Dit heeft werkelijk niets meer met schaken te maken. Ons edele spel wordt lelijk misbruikt. Ik heb al een mailtje gestuurd naar de redactie van M. Dit is niet woke.”

Toen Hiddo nog actief was op het Utrecht SchaakForum, bestond er het werkwoord ‘Hiddoën’. Iedereen wist wat dat was.

Het betekende: “Ik kan er niet te veel over zeggen, ook niet van wie ik het heb, maar ik heb vertrouwelijke informatie dat…..” en dan zei hij iets dat net te vaag was om hem op mond voorbij praten te kunnen betrappen. De boodschap was eigenlijk dan ook steevast een heel andere, namelijk: Ik weet iets dat jullie niet weten. Vergenoegd wentelde hij zich daarin rond. Tot het nieuws in kwestie meer algemeen bekend werd. De informatie waar het om draaide had een zeker geruchtgehalte, maar soms wist hij ook echt wel iets vertrouwelijks als een van de eersten. Andere keren sloeg hij de plank faliekant mis. Dan had een ‘doorgaans betrouwbare bron zich vergist’. Maar alsnog had Hiddo zich dan -als een varkentje in zelf gecreëerde modder, heerlijk rond kunnen draaien in zijn vermeende kennisvoorsprong.

Hiddo wordt al heel lang niet meer gezien op USF, maar dit werkwoord plopte opeens weer op, toen Michiel laatst Hiddo op de koffie had. Niet alleen werden alle nieuwe ministers en staatssecretarissen besproken, ook werd er weer volop gehiddood. Mede door zijn vele contacten via de sociale media Twitter, Instagram en vooral FaceBook en app-groepen binnen de politieke partijen VOLT en D’66 wist Hiddo al wat er op de persconferentie van komende vrijdag gezegd gaat worden. “De lockdown gaat weer terug naar een avondlockdown, onder bepaalde voorwaarden gaan niet-essentiële winkels weer open en ook het Hoger Onderwijs wordt weer opengesteld”. 

De lezers van Komkommerschaaknieuws kunnen vrijdag zelf de conclusie trekken, was dit weer een klassieke Hiddoëske slag in de lucht of had hij echt inside information? We gaan het toetsen!

Het leek een onschuldig idee. Om ons de kans te geven wat coronakilo’s te verliezen, arrangeerde Erwin Kok voor de komkommerschaakredactie een frisse wandeling.  Of was het zelfs bedoeld om het einde van de pandemie vast te vieren? Als alleen Nederland en China nog een zware lockdown houden, moeten er elders in de wereld intussen toch zaken best goed gaan, die mogelijk, langzamerhand, ook onze kant op zouden kunnen drijven. We zijn niet het Komkomikronschaaknieuws, maar een variant Omikron (en dus niet de vaccins) die voor het einde zorgt van de pandemie, het is een verrassend zelfmatje van het virus!

Terug naar de tocht, het eerste bedrijfsuitje sinds onze oprichting. We kozen voor het koffiearrangement, inclusief vervoer per luxe Volvo met sterrenhemelplafond, en uit de lange lijst van wandelroute-opties (de provincies Groningen en Drenthe zijn immers beide prachtig) werd de Esdorpenwandeling rond Norg aangevinkt.

Het eerste deel van de tocht verliep gemoedelijk, hooguit een tikje modderig. Eigenlijk ging het veel te gemakkelijk, zo weten we nu. Op de helft, na zo’n 5 km sloeg het bepaald om. Dat begon bij het beloofde koffiemomentje. De meegezeulde thermoskan vol dampende versterking kwam nog wel uit de rugzak, alsmede een inventieve waterfles met ingebouwd drinkbakje voor het meewandelende hondje Jip, toen opeens bleek dat er niet aan mokken was gedacht…De tuit van de kan nodigde ook niet direct uit tot drinken. Bovendien had ik vooraf doorgegeven ‘met melk’. Ergo deze zeer welkome warme troost ging onze koude neus voorbij.

Feitelijk contractbreuk dus, maar we zagen Erwin vanuit zijn ooghoeken registeren hoe we reageerden op deze teleurstelling. Ondertussen was het frisser geworden, sijpelde er ook wat waterkoud hemelwater van boven en werd de weg er niet beter op, in plaats van wandelen was het intussen zwaar ploegen door de diepe modder.

Tot het weiland rechts van ons soelaas leek te bieden. Toen er een kans was om de beek over te steken, deden we dat dus gelijk. Het gras zorgde voor een iets steviger onderbodem en een tijdlang konden we weer flink voortstappen, want de invallende duisternis moesten we in dit bosrijke blubbergebied zeker voorblijven!

Echter, bij de volgende landschapswijziging zakt de goede moed ons opnieuw in de wandelschoenen, gras werd riet en de zandgrond was langzaam tot een soort moeras aan het transformeren.

Hier werd het kritiek. Sommige lezers zullen de film The Blairwitch Project kennen, ik moest er aan denken. Het hele stuk weer teruglopen zou inhouden dat we alsnog door de modder zouden moeten malen, maar dan in het pikkedonker. Links van ons zagen we nog steeds de desbetreffende weg aan de andere kant van de beek lopen en die was er ook niet beter op geworden. Onduidelijk echter was hoe ver -en hoe diep….- we door het moeras moesten waden om die modderweg in de verte weer te kunnen bereiken. De GPS liet weten dat we nog een dikke drie kilometer van de bewoonde wereld af waren. We hadden geen keus: vooruit door iets wat duidelijk nu moeras was geworden, was feitelijk de enige optie.

Het hondje Jip zwom intussen. De ietwat stil geworden organisator van de bootcamp was inmiddels tot zijn middel doorweekt. De komkommerredactie bleef zo dicht mogelijk bij elkaar en reikte de hand bij diepe gedeelten. Het water was behoorlijk fris. Gelukkig bereikten we na pakweg een halfuur, net voor het donker het laatste licht zou verdringen, tot op onze botten verkleumd, toch weer het reguliere pad. We beseften dat dit een ongebruikelijk gevaarlijke wandeltocht was geworden, het moeras, het afnemende daglicht en de nu snel intredende koude in aanmerking genomen.

Weer thuis hadden we wel wat te vertellen. In de meest heroïsche versie staat het water Erwin Kok tot aan de borst, bij Michiel bereikt het zijn neus. Ik ben zelf dan al overgaan op borstcrawl, in navolging van Jip. Mensen weten wel dat ik niet van overdrijven houd, en eigenlijk weet ik ook niet zeker hoe ernstig precies, maar waarheid is dat het voortbestaan van Komkommerschaaknieuws nog nooit tevoren zo aan een zijden draadje heeft gehangen als op deze eerste zaterdag van 2022. O ja: en mederedacteur Michiel moet zeker weer terug de schaakarena in zodra dat weer kan, die conclusie trokken we gisteren ook, ondanks nog wat andere zaken aan ons hoofd, zoals overleven.

Uit een onderzoek van de Universiteit van Maastricht onder 1500 schakers is gebleken dat schakers pas overwegen te stoppen als de contributie 800 euro per jaar wordt. Het spel is zó verslavend dat de beoefenaars ervan er van alles voor opzij willen zetten en desnoods droog brood gaan eten.

Clubs kunnen dus rustig de contributie verdrie- of viervoudigen zonder dat het leden kost, de leden zullen weliswaar morren maar wel blijven komen. Ook bij toernooien kunnen de kosten om mee te mogen doen fors omhoog, een rapidtoernooitje kan makkelijk naar 25 euro of zelfs meer.

De clubs en toernooidirecties stellen zich vooralsnog terughoudend op, maar het kan zomaar eens zijn dat schaken binnenkort een hele dure hobby wordt.

Niet alleen in de tennis- en dartswereld, ook in de schaakwereld rommelt het momenteel. Enkele opzienbarende uitslagen in internes van lokale schaakclubs zouden een aanwijzing kunnen zijn voor matchfixing. De KNSB gaat in elk geval twee recente, opmerkelijke remises van Hans Serier nader onder de loep nemen. Onderzocht wordt daarbij of er ongewoon grote bedragen zijn ingezet op deze partijen in de interne van Staunton.

Zo was er op maandag 13 september jl. Serier (1643) –  Van Putten (2031), ½-½, ondanks bijna 400 ratingpunten verschil. Afgelopen maandag ging het verder met Zuiderweg (1897) – Serier (1643), ½-½, ook daar was het ratingverschil groot: meer dan 250 punten.

“Van Putten en Zuiderweg hebben wat uit te leggen als wij constateren dat er veel gegokt is op het resultaat van deze partijen”, aldus Koos Stolk van de schaakbond. Geen van de spelers was bereikbaar voor commentaar.

Zo nu en dan publiceren wij oude komkommertjes die nog op de oude website van SC Groningen gestaan hebben en die op de website van de Groninger Combinatie te vinden zijn onder het kopje Oude Meuk. Deze keer eentje uit 2012:

Ja, en weer reed hij de Zwanomobiel. Wablief? U kent wel de Batmobiel maar niet de Zwanomobiel? Het is het vehikel waarmee Johan Zwanepol tegen een geringe brandstofvergoeding (het ding rijdt op vogelmest en is geheel CO2-neutraal) schakers van zijn dierbare club naar allerlei rapidtoernooitjes uit het Occupy-circuit vervoert. Ook dit keer een zware delegatie: Edwin, Paul, David en Michiel smaakten het genoegen om in deze luxe wagen te mogen plaats nemen en dit keer was de bestemming Het Anker in Delfzijl waar DAC haar jaarlijkse toernooitje organiseert. De heren waren minder succesvol dan in Veendam, waar met 4 man 20 punten binnen gesleept werden en er ook prijzen gepakt werden. Dit keer haalde geen van de inzittenden het erepodium maar werd er toch redelijk gepresteerd. Zo sloeg Michiel weer eens toe met zijn Portugese variant van het Scandinavisch en David haalde maar weer eens zijn geliefde Evans-gambiet uit de kast. Zwijnepoel zwaande tegen Fons van Hamond van wie hij een halfje aftroggelde maar blunderde in een andere partij in twee zetten drie stukken weg (misschien kan hij nog eens uitleggen hoe hij dat doet, het is een prestatie op zich). Paul Zilverberg die diezelfde week Michiel al twee keer in een lange partij had verslagen was ook nu weer een sta-in-weg voor de Meeuw. Michiel kwam in zijn derde Schotse partij achtereen niet verder dan remise en liep zo op een half punt een ratingprijs mis. De Zwanomobiel keerde veilig terug in Groningen en bracht in totaal 20 en een halve punt mee, een moyenne dat een stuk lager lag dan in Veendam.

Het leek gewoon een leuk, ludiek ideetje: tijdens het EK werd het aanvangstijdstip van de interne een kwartiertje uitgesteld in verband met de voetbalwedstrijd Nederland – Oekraïne. Deze mededeling op de site van Staunton werd toepasselijk opgefleurd met een foto van het Nederlands Elftal. Het vizier van de secretaris van Staunton was daarbij open: geen aanbevolen truukjes als het spiegelen van een afbeelding waarbij je een copyright vreest; de scansoftware vindt die (nog) niet altijd. Gewoon de eerste treffer copy/pasten.

PLOF (of beter: PING), daar viel zomaar opeens een factuur op de digitale deurmat van 270 euro.

De gekozen foto, de bovenste die je krijgt van Google als je zoekt op ‘Nederlands elftal’ kwam van het ANP namelijk. Een groot persbureau, met een legertje juristen in dienst. Voorzitter Van Pelt, met wiens goedkeuring ik dit verhaal publiceer, wilde het er maar niet op wagen.

Nu telt Staunton zo’n 50 leden, jeugd incluis, dus omgerekend viel de schade mee. Iedereen lapt iets meer dan vijf euro. Een fait accompli, is al gebeurd, u rekent af via uw contributie, klachten graag schriftelijk naar het bestuur, ter bespreking eventueel op de ALV in 2022.

Het bizarre toeval wil dat er ongeveer tegelijkertijd nog een tweede copyrightkwestie speelde.

In een fraai in Memoriam over Frank van Indië in het Dagblad van het Noorden van 6 september jl., dat ik maar niet integraal zal publiceren, stond deze afbeelding (ik neem het risico!, uiteraard met de bovenbeschreven truuk):

Govert Pellikaan herkende de foto onmiddellijk als een die op de site van Staunton had gestaan, met het bekende ‘copyright Harry Gielen’ merkteken. Dat was er schaamteloos afgeknipt. Harry liet dit niet over zijn kant gaan en weer was het de geplaagde secretaris van Staunton die vooraan in de frontlinie de klappen stond op te vangen. Even doemden spookbeelden op van andermaal een factuur van bijna 300 euro en een zeer zware bestuursvergadering aanstaande, maar gelukkig kon hij dit uitleggen: het was gelopen via de (achter?)neef van Frank. Die had de foto van de Stauntonsite geplukt. Wie het copyrightmerkje eraf fotoshopte is nog steeds onduidelijk, dat er geshopt was stond wel vast, maar niet door Staunton.

Harry Gielen krijgt 50 euro luidt het gerucht. Dat is toch wel wonderlijk: voor een digitale prent, gelijk weer van de site verwijderd (waarom eigenlijk? we hebben er nu toch met zijn allen voor betaald, terugzetten s.v.p.!), rekent een club 270 euro af. Voor een papieren prent, in een oplage van ruim 80.000 kranten verschenen, onmogelijk om die alle terug te halen, betaalt een grote mediagroep nog geen 20% daarvan. Iets meer dan 6 cent per abonnee!

O ja, als u zegt: ik heb net toch ruim vijf euro uitgegeven, ik wil ook wel voor dat premium artikel betalen: 
In de digitale krant staat zelfs de onbewerkte foto, overigens nog steeds zonder Harry’s watermerk.

PS Nu ik u toch over Staunton spreek: hoe het staat met Carlsens ambities in de richting van het domineeschap weet ik niet, maar in navolging van de Spassky’s (gaan hun KNSB-competitiewedstrijden spelen in De Wingerd in Grijpskerk) zal ook Staunton de rest van het kalenderjaar in een kerk spelen (dat wordt de Doopsgezinde Kerk aan de Oude Boteringestraat). Een trend lijkt geboren. Nu wil alweer het toeval dat Goverts team Groninger Combinatie 3 het aanstaande zaterdag al moet opnemen in Grijpskerk tegen de Spassky’s. Govert zoekt nog teamgenoten die met hem mee willen fietsen. Eén, zo weten we al, had acute knieproblemen, van een ander bleek opeens het stokoude automobiel weer te rijden, maar hij geeft nog niet op!

Normaal kun je Ton Bontsema desnoods midden in de nacht bellen voor een schaakafspraak, maar nu even niet. We weten dat Ton een fanatiek sportliefhebber is; met name tennis en tijdens Grand Slams zul je hem dan ook niet op een van de vele internes zien die hij bij diverse clubs frequenteert. Maar de Olympische Spelen, daar lust Ton ook wel pap van en nu ze in het verre Japan gehouden worden heeft de heer Bontsema zijn dag- en nachtritme compleet omgegooid. Overdag slaapt hij en de hoorn ligt naast de haak. Wie toch een afspraak met Ton wil maken: dat kan, maar dat wordt dan wel pas na de sluitingsceremonie. En raadpleeg eerst even het Olympisch schema, want als er Nederlanders in actie komen dan is de kans nihil dat de hoorn wordt opgenomen, hetgeen Paul Zilverberg overkwam toen hij tijdens een wedstrijd van het Nederlands vrouwenvoetbalteam probeerde contact te leggen. In verband met de AVG mogen wij hier natuurlijk niet Tons telefoonnummer tonen, maar via een oud clubblad van Schaakclub Groningen is er nog wel achter te komen. Wij weten dat schaakjunk Ton maar wat graag met iedereen een schaakafspraak wil maken, maar hou dus s.v.p. even rekening met zijn Olympische bioritme!