“Iedereen weet dat ik schaken een v-e-r-s-c-h-r-i-k-k-e-l-ij-k spel vind, dus toen iemand mij op deze aankondiging wees, blokte ik gelijk de datum in mijn agenda.”

De wonderen zijn de wereld nog niet uit. In een week die beheerst werd door The Voice-schandalen kwam een Amsterdamse schaakclub op het idee van een antischaaktoernooi: Het Europese open Antichess. Michiel Meeuwsen twijfelde geen moment: hij verschijnt in juni weer achter het bord. “Het spel wordt behoorlijk vernacheld” zo licht hij toe “heerlijk. Het wordt een soort dammen met verplicht slaan en zo. En dammen is natuurlijk geweldig.” Er is zelfs een internationale federatie zo weet Michiel,  “De International Antichess Federation. Dat zegt wel wat. Allemaal mensen met net zo’n bloedhekel aan schaken als ik.”

Mederedacteur Van Putten is ontstemd. “Dit heeft werkelijk niets meer met schaken te maken. Ons edele spel wordt lelijk misbruikt. Ik heb al een mailtje gestuurd naar de redactie van M. Dit is niet woke.”

Het leek een onschuldig idee. Om ons de kans te geven wat coronakilo’s te verliezen, arrangeerde Erwin Kok voor de komkommerschaakredactie een frisse wandeling.  Of was het zelfs bedoeld om het einde van de pandemie vast te vieren? Als alleen Nederland en China nog een zware lockdown houden, moeten er elders in de wereld intussen toch zaken best goed gaan, die mogelijk, langzamerhand, ook onze kant op zouden kunnen drijven. We zijn niet het Komkomikronschaaknieuws, maar een variant Omikron (en dus niet de vaccins) die voor het einde zorgt van de pandemie, het is een verrassend zelfmatje van het virus!

Terug naar de tocht, het eerste bedrijfsuitje sinds onze oprichting. We kozen voor het koffiearrangement, inclusief vervoer per luxe Volvo met sterrenhemelplafond, en uit de lange lijst van wandelroute-opties (de provincies Groningen en Drenthe zijn immers beide prachtig) werd de Esdorpenwandeling rond Norg aangevinkt.

Het eerste deel van de tocht verliep gemoedelijk, hooguit een tikje modderig. Eigenlijk ging het veel te gemakkelijk, zo weten we nu. Op de helft, na zo’n 5 km sloeg het bepaald om. Dat begon bij het beloofde koffiemomentje. De meegezeulde thermoskan vol dampende versterking kwam nog wel uit de rugzak, alsmede een inventieve waterfles met ingebouwd drinkbakje voor het meewandelende hondje Jip, toen opeens bleek dat er niet aan mokken was gedacht…De tuit van de kan nodigde ook niet direct uit tot drinken. Bovendien had ik vooraf doorgegeven ‘met melk’. Ergo deze zeer welkome warme troost ging onze koude neus voorbij.

Feitelijk contractbreuk dus, maar we zagen Erwin vanuit zijn ooghoeken registeren hoe we reageerden op deze teleurstelling. Ondertussen was het frisser geworden, sijpelde er ook wat waterkoud hemelwater van boven en werd de weg er niet beter op, in plaats van wandelen was het intussen zwaar ploegen door de diepe modder.

Tot het weiland rechts van ons soelaas leek te bieden. Toen er een kans was om de beek over te steken, deden we dat dus gelijk. Het gras zorgde voor een iets steviger onderbodem en een tijdlang konden we weer flink voortstappen, want de invallende duisternis moesten we in dit bosrijke blubbergebied zeker voorblijven!

Echter, bij de volgende landschapswijziging zakt de goede moed ons opnieuw in de wandelschoenen, gras werd riet en de zandgrond was langzaam tot een soort moeras aan het transformeren.

Hier werd het kritiek. Sommige lezers zullen de film The Blairwitch Project kennen, ik moest er aan denken. Het hele stuk weer teruglopen zou inhouden dat we alsnog door de modder zouden moeten malen, maar dan in het pikkedonker. Links van ons zagen we nog steeds de desbetreffende weg aan de andere kant van de beek lopen en die was er ook niet beter op geworden. Onduidelijk echter was hoe ver -en hoe diep….- we door het moeras moesten waden om die modderweg in de verte weer te kunnen bereiken. De GPS liet weten dat we nog een dikke drie kilometer van de bewoonde wereld af waren. We hadden geen keus: vooruit door iets wat duidelijk nu moeras was geworden, was feitelijk de enige optie.

Het hondje Jip zwom intussen. De ietwat stil geworden organisator van de bootcamp was inmiddels tot zijn middel doorweekt. De komkommerredactie bleef zo dicht mogelijk bij elkaar en reikte de hand bij diepe gedeelten. Het water was behoorlijk fris. Gelukkig bereikten we na pakweg een halfuur, net voor het donker het laatste licht zou verdringen, tot op onze botten verkleumd, toch weer het reguliere pad. We beseften dat dit een ongebruikelijk gevaarlijke wandeltocht was geworden, het moeras, het afnemende daglicht en de nu snel intredende koude in aanmerking genomen.

Weer thuis hadden we wel wat te vertellen. In de meest heroïsche versie staat het water Erwin Kok tot aan de borst, bij Michiel bereikt het zijn neus. Ik ben zelf dan al overgaan op borstcrawl, in navolging van Jip. Mensen weten wel dat ik niet van overdrijven houd, en eigenlijk weet ik ook niet zeker hoe ernstig precies, maar waarheid is dat het voortbestaan van Komkommerschaaknieuws nog nooit tevoren zo aan een zijden draadje heeft gehangen als op deze eerste zaterdag van 2022. O ja: en mederedacteur Michiel moet zeker weer terug de schaakarena in zodra dat weer kan, die conclusie trokken we gisteren ook, ondanks nog wat andere zaken aan ons hoofd, zoals overleven.

Niet alleen in de tennis- en dartswereld, ook in de schaakwereld rommelt het momenteel. Enkele opzienbarende uitslagen in internes van lokale schaakclubs zouden een aanwijzing kunnen zijn voor matchfixing. De KNSB gaat in elk geval twee recente, opmerkelijke remises van Hans Serier nader onder de loep nemen. Onderzocht wordt daarbij of er ongewoon grote bedragen zijn ingezet op deze partijen in de interne van Staunton.

Zo was er op maandag 13 september jl. Serier (1643) –  Van Putten (2031), ½-½, ondanks bijna 400 ratingpunten verschil. Afgelopen maandag ging het verder met Zuiderweg (1897) – Serier (1643), ½-½, ook daar was het ratingverschil groot: meer dan 250 punten.

“Van Putten en Zuiderweg hebben wat uit te leggen als wij constateren dat er veel gegokt is op het resultaat van deze partijen”, aldus Koos Stolk van de schaakbond. Geen van de spelers was bereikbaar voor commentaar.

Het leek gewoon een leuk, ludiek ideetje: tijdens het EK werd het aanvangstijdstip van de interne een kwartiertje uitgesteld in verband met de voetbalwedstrijd Nederland – Oekraïne. Deze mededeling op de site van Staunton werd toepasselijk opgefleurd met een foto van het Nederlands Elftal. Het vizier van de secretaris van Staunton was daarbij open: geen aanbevolen truukjes als het spiegelen van een afbeelding waarbij je een copyright vreest; de scansoftware vindt die (nog) niet altijd. Gewoon de eerste treffer copy/pasten.

PLOF (of beter: PING), daar viel zomaar opeens een factuur op de digitale deurmat van 270 euro.

De gekozen foto, de bovenste die je krijgt van Google als je zoekt op ‘Nederlands elftal’ kwam van het ANP namelijk. Een groot persbureau, met een legertje juristen in dienst. Voorzitter Van Pelt, met wiens goedkeuring ik dit verhaal publiceer, wilde het er maar niet op wagen.

Nu telt Staunton zo’n 50 leden, jeugd incluis, dus omgerekend viel de schade mee. Iedereen lapt iets meer dan vijf euro. Een fait accompli, is al gebeurd, u rekent af via uw contributie, klachten graag schriftelijk naar het bestuur, ter bespreking eventueel op de ALV in 2022.

Het bizarre toeval wil dat er ongeveer tegelijkertijd nog een tweede copyrightkwestie speelde.

In een fraai in Memoriam over Frank van Indië in het Dagblad van het Noorden van 6 september jl., dat ik maar niet integraal zal publiceren, stond deze afbeelding (ik neem het risico!, uiteraard met de bovenbeschreven truuk):

Govert Pellikaan herkende de foto onmiddellijk als een die op de site van Staunton had gestaan, met het bekende ‘copyright Harry Gielen’ merkteken. Dat was er schaamteloos afgeknipt. Harry liet dit niet over zijn kant gaan en weer was het de geplaagde secretaris van Staunton die vooraan in de frontlinie de klappen stond op te vangen. Even doemden spookbeelden op van andermaal een factuur van bijna 300 euro en een zeer zware bestuursvergadering aanstaande, maar gelukkig kon hij dit uitleggen: het was gelopen via de (achter?)neef van Frank. Die had de foto van de Stauntonsite geplukt. Wie het copyrightmerkje eraf fotoshopte is nog steeds onduidelijk, dat er geshopt was stond wel vast, maar niet door Staunton.

Harry Gielen krijgt 50 euro luidt het gerucht. Dat is toch wel wonderlijk: voor een digitale prent, gelijk weer van de site verwijderd (waarom eigenlijk? we hebben er nu toch met zijn allen voor betaald, terugzetten s.v.p.!), rekent een club 270 euro af. Voor een papieren prent, in een oplage van ruim 80.000 kranten verschenen, onmogelijk om die alle terug te halen, betaalt een grote mediagroep nog geen 20% daarvan. Iets meer dan 6 cent per abonnee!

O ja, als u zegt: ik heb net toch ruim vijf euro uitgegeven, ik wil ook wel voor dat premium artikel betalen: 
In de digitale krant staat zelfs de onbewerkte foto, overigens nog steeds zonder Harry’s watermerk.

PS Nu ik u toch over Staunton spreek: hoe het staat met Carlsens ambities in de richting van het domineeschap weet ik niet, maar in navolging van de Spassky’s (gaan hun KNSB-competitiewedstrijden spelen in De Wingerd in Grijpskerk) zal ook Staunton de rest van het kalenderjaar in een kerk spelen (dat wordt de Doopsgezinde Kerk aan de Oude Boteringestraat). Een trend lijkt geboren. Nu wil alweer het toeval dat Goverts team Groninger Combinatie 3 het aanstaande zaterdag al moet opnemen in Grijpskerk tegen de Spassky’s. Govert zoekt nog teamgenoten die met hem mee willen fietsen. Eén, zo weten we al, had acute knieproblemen, van een ander bleek opeens het stokoude automobiel weer te rijden, maar hij geeft nog niet op!

Komkommerschaaknieuws feliciteert Schaakgenootschap Staunton. Het bestaat 150 jaar.

Reden voor onder meer een heuse eregalerij op de website. 150 kampioenen op een rijtje. Of wacht, nee minder. Om uiteenlopende redenen werd er een aantal jaren geen kampioen uitgeroepen. De meest recente showstopper was de coronacrisis. Edwin Zuiderweg stond er in maart van 2020 goed voor toen de stekker eruit ging.

In 2021 was er een verkorte interne, die afgelopen maandag tot een winnaar leidde. Henk van Putten was de gelukkige, maar nochtans is er voor hem geen plaats in de eregalerij. Liever twee jaren achtereen ‘geen kampioen’, dan een clubkampioen na slechts zes competitieronden. De secretaris van de club nam zelfs het woord ‘bestuurscrisis’ in de mond bij de gedachte dat daaraan getornd zou worden.

Komkommerschaaknieuws vindt daar wel iets van.

De bekende noordelijke schaker èn vastgoedbelegger Fons van Hamond wil niet zeggen of hij tot de 600 personen behoort die zich bij Jeff Bezos hebben opgegeven voor reizen in de ruimte.

Zo’n ticket kost een kwart miljoen dollar, tegenwoordig nog niet eens de waarde van een van de kleinere pandjes in Van Hamonds portefeuille. Hoewel bekend is dat Van Hamond ieder dubbeltje dat hij uitgeeft eerst een paar keer laat rondspinnen, kan dat dus de reden niet zijn om ervan af te zien, voor de avontuurlijk ingestelde Van Hamond. Kenners van het vastgoedwereldje hebben geopperd dat Van Hamond mogelijk het risico te groot acht ingeblikt te komen zitten in een krappe ruimtecapsule met zijn grote rivaal Bernhard van Oranje.

Link building is een techniek om websites hoger in de ranking van Google te laten komen door op andere sites zo veel mogelijk te verwijzen naar de site die omhoog gestuwd moet worden. Het is eigenlijk verboden, maar als je het op een handige manier doet, kan Google er weinig tegen uitrichten. Tot het grote arsenaal van trucs dat er intussen bestaat, behoort het opkopen van verlopen domeinnamen. Vervolgens wordt er op die voorheen relevante domeinnamen de gekst mogelijke informatie verknoopt met de oorspronkelijke functie van de desbetreffende sites. Geen algoritme van Google dat deze vorm van bedrog kan analyseren.

Toen SC Groningen en Unitas fuseerden, viel de URL scgroningen.nl vrij. Dat was een site met relatief veel verkeer, waar het bedrijf Debeste.com kennelijk als een aasgier bovenop viel. Nu wordt er aperte onzin verkocht. De vorige keer dat ik keek werd er een airfryer aangeprezen, want hartige hapjes zijn heerlijk tijdens een potje schaak. Van Schaakclub Groningen naar Snackclub Groningen.

Nu worden weer tal van andere opmerkelijke zaken gemeld. Schaken is een studentensport en studenten hebben geen babyfoon nodig, zo lezen we. Maar uiteraard staat er wel een link naar een site waar de beste babyfoons worden gepresenteerd. Ook de genoemde sponsoring van schaakclub Groningen, door de gemeente Groningen en ook door FC Groningen maar liefst, is bijzonder te noemen. Kennelijk levert het noemen van grote organisaties bij Google extra punten op!

“Denksport is ook sport is hierbij het motto” staat er ter verklaring. Voor als we er niets meer van snapten natuurlijk. Nou daar denkt de belastingdienst anders over intussen: juist omdat schaken niet (meer) als sport wordt beschouwd, zullen we zeer waarschijnlijk in de toekomst BTW-plichtig zijn.

Lange tijd was het iets waar men liever niet over sprak en in de coronatijd kon men het zelfs even helemaal vergeten. Echter nu Staunton deze week opnieuw zijn deuren opende, werd de vraag toch weer prangend: Waar is toch de sleutel van de prijzenkast gebleven?!

Ondanks de aanwezigheid van meer dan een eeuw aan Stauntongeschiedenis (Dijkhuis, Seijen, Blom, Mulder) bleef dat ook gisterenavond een groot raadsel. Extra pijnlijk was bovendien de vaststelling dat volstrekt onduidelijk was hoe lang die sleutel al zoek was. Voelbaar werd zo dat het de hoogste tijd is om weer eens een prijsje te pakken, met het jubileumjaar in aantocht.

Hierop vooruitlopend was het Govert Pellikaan, wie anders, die niet langer bij de pakken wenste neer te zitten. Zijn eerste Staunton-lustrum moet nog plaatsvinden, maar kordaat lichtte hij de scharnier uit de sponning om zich aldus toegang te verschaffen tot de opgetaste parafernalia. (En volgens de allerlaatste berichten is de kast intussen ook alweer door hem voorzien van een nieuw slot; één van het type zaagtand.)

Zijn strapatsen vielen overigens samen met zijn interne partij. Govert was aan het multitasken en onder het mom van ‘als je toch eenmaal bezig bent’ forceerde hij tegelijkertijd met dat deurtje van de prijzenkast de stelling in zijn partij tegen Henk van Putten ook, in één moeite door:

Is…Pxc4 hier de sleutelzet?

Henk dacht van niet, Govert van wel. De engine gaf Govert gelijk, zwart komt in het voordeel na slaan op c4. Maar het is wel balanceren op een dun koordje. Na 16…Pxc4 17 Lxc4 Dxc4 18 d6 g5 19 Lg3 e6? kreeg wit te veel compensatie. Juist was 19…Dd3! geweest., met een onduidelijke, voor zwart licht voordelige stelling, zeker als hij na 20. Dxd3 xd3 21 Pd5?! (beter 21 xe7) met 21…xd6! een kwaliteit offert.

Nu ging het van een leien dakje voor wit na 20 d7+. Het liep snel af na 20…Ke7 21 Dd6+ Kf6 22 f3 xf3 23 Txf3 Kg6 21 Tbf1 Kh7 22 De7 Lg6 23 Txf7 en uit.

Gelukkig heeft Govert de foto’s nog!

Steeds meer bezoekers van deze site worden geconfronteerd met advertenties. Om één misverstand op voorhand weg te nemen: de opbrengsten daarvan gaan naar WordPress, daar we gebruik maken van een gratis versie van hun CMS.

Echter Dogeday vandaag bracht ons mogelijk op het spoor van een oplossing: De Coinkommer !

Michiel Meeuwsen is begonnen met het programmeren ervan, nadat hij hoorde dat de zoon van een vriend ook al zijn eigen munt had gemaakt.

Tijd voor een kort vraaggesprekje. “Ik heb dat nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan” citeert Michiel Pippi Langkous. Op internet struint hij momenteel alle mogelijke websites af die iets prijsgeven van de geheimen achter de blockchain. “Weer eens wat anders dan statiegeldflesjes uit het struikgewas vissen”, aldus Meeuwsen. “Crypto’s, niet in de betekenis van taalpuzzels, vormden een wereld die mijn interesse niet had, maar als we met de verkoop ervan ons blog advertentievrij kunnen houden wordt dat anders. Luister: al die Dogecoins samen waren vandaag al 44 miljard euro waard…het lijkt de moeite te lonen hier in te duiken. Maar nu moet ik weer verder.”

WEETJE
De Bitcoin kent iedereen wel, maar er zijn op dit moment nog 9768 andere cryptocurrencies in omloop. (Dit aantal groeit dagelijks; zie linksboven). Uiteraard zal de Coinkommer een notering aanvragen in alle toonaangevende lijsten.

Een aantal Komkommerschaaknieuwslezers weet wel dat de in het noorden bekende schaker Erwin Kok over uitstekende contacten beschikt in de medische wereld. Dit gegeven, plus het feit dat de Onyx van Usquert nu al zo lang op zich laat wachten, bracht hem op het idee om samen met een grote buitenlandse farmaceut een heel bijzonder vaccin te ontwikkelen: één dat het weggeven van schaakpartijen tot het verleden doet behoren.

Afgelopen vrijdag was het zover, het vaccin was gereed voor introductie op de markt. Uiteraard liet Erwin zichzelf als eerste prikken. Eén prik beschermt voor 90% tegen een groot scala van soorten blunders, na een tweede loopt dat op tot wel 95%. Extreem grote blunders zijn sowieso al na één keer prikken zo goed als uitgesloten. De bijwerkingen zijn miniem, waarbij wel zij opgemerkt dat in de testgroep de mannen sterk in de meerderheid waren.

Helaas had de heer Kok slechts een halve minuut tijd voor een interview. We tekenden op: “Erg blij.” en “De landelijke competitie lonkt.”

In de schaakwereld is er grote belangstelling voor het vaccin. Ondertussen hebben noordelijke schakers als Wim Krijnen, Michiel Meeuwsen en Henk van Putten zich al gemeld.

Nooit meer xg6?? na toediening van dit nieuwe vaccin.