Amerikaanse diplomaten op Cuba zouden ziek geworden zijn na een zogenaamde akoestische aanval. De media doen er nogal hijgerig over maar er is in feite niks nieuws onder de zon. In het schaken hanteert niemand minder dan Good Old Bontsie dit uiterst effectieve wapen al sinds jaar en dag met name om “grote vissen” mee te vangen. Het begint er al mee dat hij de speelzaal binnen komt rijden alsof hij meedoet aan een rodeo daarbij kreten slakend als “Joechei” en “Jippie!”. Tijdens de schaakpartij gaat het maken van geluiden van allerlei aard gewoon verder, af en toe een hoestbui, geslurp van koffie door een rietje en verbale interrupties zoals “Moeilijke stelling, moeilijke stelling!”, “Interessant” of een onheilspellend gegrinnik waarbij je weet dat Ton iets aan het uitbroeden is. Bij complexe stellingen wil de heer Bontsema ook nog wel eens twee keer kort achter elkaar met zijn elleboog op de tafel beuken waarbij de stukken bijkans drie centimeter opspringen. Ook de geluiden die afkomstig zijn van zijn rolstoel -een plotseling en keihard TUUT TUUT- dragen bij aan het uit de concentratie halen en desoriënteren van de tegenstander. Gezien zijn opmerkelijke zegereeks van de laatste tijd (Frans Hindriks, Paul Zilverberg en Poppe Dijkhuis werden verslagen, kiieuw kiiew!) zou het Komkommernieuws niet verbazen dat Tons rolstoel recentelijk is uitgerust met nieuwe James Bond-achtige snufjes zoals een device waarmee infrasonore geluidsgolven op de tegenspeler worden afgevuurd. Wij raden eenieder die tegen Ton wordt ingedeeld daarom aan om gehoorbescherming mee te nemen. Oordopjes zijn waarschijnlijk niet afdoende, maar zet zo’n ding op die die bouwvakkers die met een drilboor werken ook dragen.

Bontsema twee punt nul nu met nog meer hoorbare én onhoorbare geluiden