Op de site van Staunton konden we onlangs lezen hoe Hans Polee ondanks een gunstige ruil van een dame tegen drie witte torens toch in een volkomen verloren positie gemanoeuvreerd werd door Edwin Zuiderweg. Hoe zat dat dan met die derde witte toren? De conclusie van de ervaren clubschaker zal zijn: oh dan was er zeker sprake van een minorpromotie want hoe komt wit anders aan een extra toren? Neen, dit was geenszins het geval. De vraag is of die derde witte toren er ooit echt is geweest en als het al zo was dan is ie waarschijnlijk ongezien uit Edwins mouw komen rollen en op het bord verschenen zonder dat zijn tegenstander dat in de gaten had. Of was het een fata morgana?

Het Komkommerschaaknieuws weet toevallig dat Edwin onlangs voor een appel en ei een goocheldoos op de kop getikt heeft bij een kringloopwinkel en nu thuis dagelijks voor de spiegel zijn trucs aan het oefenen is. Niet programmeur worden maar in de voetsporen treden van Hans Kazan en Hans Klok is nu het nieuwe doel. Tegenstanders zijn gewaarschuwd! Wat heeft Edwin nog meer voor ons Noordelijke schakers in petto? De witte schimmel van Sinterklaas die ineens een Black Beauty wordt, de truc met het verdwenen boertje, de loper die van kleur en baan verandert tijdens het zetten, een konijn dat als bij toverslag een voor Edwin verloren stelling helemaal in de war komt schoppen, de tegenstander die in een ruimte-tijd vacuüm terecht komt en waarbij de klok razendsnel vooruit tikt en als klap op de vuurpijl een paard dat in een octopus omgetoverd wordt. Om met Fons van Hamond te spreken: “Edwin Zuiderweg, schaken kan hij niet, je ziet hem eigenlijk louter verliezen behalve als je tegen hem speelt”.

Was Houdini eerst een van Edwins favoriete digitale vriendjes nu wil hij zelf Houdini worden