De gelukjes waar Michiel Meeuwsen als postbode op stuit, blijven zich maar opstapelen. Alleen deze week al raapte hij twee keer een biljet van 20 euro op. Deze bonussen komen bovenop de lege bierflesjes die ook standaard in zijn fietstas verdwijnen net als andere eventueel waardehoudende zaken als ringetjes, armbanden en vreemde valuta. Meeuwsen: “Mijn bijnaam is de Meeuw, maar op zulke momenten ben ik postduif en ekster tegelijk.” Zo ging er ook al eens een reuzencourgette in de tas, waar hij een heerlijk soepje van kookte, en ook andere, soms opmerkelijke, zaken als kauwgom om van het roken af te komen, een fles Oekraïens bier van het merk Obolon (geen statiegeld helaas) en een sombrero liet hij niet liggen.

Al met al tellen de bijverdiensten toch behoorlijk op en dat is prettig, want behalve dat het toch altijd beter voelt om iets te doen voor het geld dat je ontvangt, levert post bezorgen tegenwoordig niet zo heel veel meer op. Het loon dat hij daarvoor krijgt, moet hij opgeven, en wordt verrekend met de uitkering. Meeuwsen: “Rotterdam kwam deze week in het nieuws met een bonus van 50 euro voor minima die de handen uit de mouwen steken. Zoiets is ook aardig, maar een maand waarin ik slechts voor 50 euro van straat raap, beschouw ik zelf als een slechte maand.”

Hij begrijpt de keuzes van sommige anderen niet helemaal, die werken op bijstandsniveau te min lijken te vinden, maar laat dat aan en bij die personen zelf. “De flappen waar anderen op dat moment in hun bedje van liggen te dromen, komen toch mooi in mijn beurs terecht. Als ik er toch wat van moet zeggen dan dit: ‘Droom s.v.p. van nog wat hogere bedragen!’ ”

Hoe een postbode waakzaam rijk kan worden.

de papieren buit van deze week