Annelies van de Heuvel, Jasper Vos, Wim Krijnen, Johan Zwanepol, Remco Kieft, Sophie Welling, Henk Woudsma, Oswaldo Sield, wijlen Jan Willem Tamminga. Zomaar een greep, de stoet slachtoffers is vermoedelijk nog vele malen langer. Allen verloren op raadselachtige wijze hun notatieboekje in of rond de speelzaal van Schaakclub Groningen aan de Peizerweg, in de eerste jaren na de eeuwwisseling. Goed geoutilleerde teams van doorgewinterde rechercheurs beten hun tanden erop stuk; ieder spoor liep telkens weer dood. Totdat er deze week opeens een onverwachte doorbraak kwam. Een team dat in opdracht van de FIOD een routinecheck deed aan de Holtstek in Groningen, om statiegeldstromen wat beter in beeld te krijgen, stuitte tot zijn stomme verbazing op een enorme stapel verloren gewaande notatieboekjes, slordig opgestapeld in een hoekje van een woning – die overigens ook statiegeldtechnisch een aantal interessante vondsten opleverde.

Inspecteur Snorke: “Vakidioten als ik hebben altijd een groot aantal cold cases nog in hun achterhoofd zitten. Die boekjes die tien tot vijftien jaar onvindbaar zijn geweest zaten me al heel lang niet lekker. Complete schaakcarrières zijn in de knop gebroken. Spelers konden hun partijen niet analyseren, want bruut afgenomen was hun eigen intellectuele eigendom, en dat op zeer slinkse wijze weten we nu.”

Het spoor leidde opeens toch naar M. Meeuwsen, intussen gestopt schaker en om die reden ten onrechte te vlot van de verdachtenlijst afgevoerd. Als barman en beginnend schaker drukte hij vele boekjes achterover. Vervolgens gebruikte hij ze om potentiële tegenstanders te pluggen. Ze kwamen hem dan tot de tanden toe bewapend, door en door voorbereid tegen op de dinsdagavond aan de Peizerweg.

Justitie moet zich nu gaan buigen over de aanklacht en strafmaat, maar het zou Snorke niet verbazen als Meeuwsen een tijdje de huisgenoot van Ali B. zal worden. Snorke stelt: “Meeuwsen heeft zijn eigen behoeften hier consequent boven die van medeschakers gesteld. Hun belangen deden hem helemaal niets.”